برای ادامه‌ی زندگیم، به یه آدم بغّال(بسیار بغل‌کننده) نیاز دارم.

یه امروزم علاف میچرخم، از هفته‌ی بعد خداوکیلی سفت میشینم پای درسام.

توروخدا یکی منو یه جا دعوت کنه؛ میخوام تیپ ترندی سر تا پا قهوه‌ای بزنم.

دلم میخواست سر آدما داد بزنم ولی به جاش رفتم یه کاتر کوکی جدید خریدم.

به خاطر اینکه دیشب صبح شد، از خدا ممنونم.

از دست خودم عصبانیم، با اینکه میدونم تقصیر اون نیست.

مودم انقد پایینه ک دلم میخواد بخوابم و تا یه هفته بیدار نشم؛ شایدم بیشتر.

اگه صدای انفجار شنیدین نترسین؛ تن ماهی ما بود.

یه دردای جدیدی رو دارم تجربه میکنم ک آدما تو ۶۰ سالگی تجربه میکنن.

کلیدو تو خونه جا گذاشتم؛ تنها دغدغه‌م:

به مامان گفتم وقتی مریض میشم خیلی رو اعصاب میشم؟ گفت نه وقتی مریضم نیستی رو اعصابی.

قشنگ معلومه خدا هم ازمون خوشش نمیاد؛ کاش در یک آن زیر و رومون کنه تموم شیم و راحت.

دیگه کم‌کم وقتشه بی‌اعتنا از کنار آگهی‌های پایان‌نامه رد نشم و شماره‌های کنارشو یادداشت کنم.

صبح با سرماخوردگی بیدار شدم؛ ممنون.

امشب دعا کردم این روزای خاکستری یه خواب بد بوده باشه و فردا ک بیدار میشیم خوشبخت باشیم.

داشتم فکر میکردم چقد وقته یه شادی جمعی تجربه نکردیم، هرچی بوده‌ بدبختی جمعی بوده؛ خدایا شکرت.

استاد فرمود: خانم عطارها اینجوریه ک جدی با من چشم تو چشمه ولی کاملا تو یه دنیای دیگه‌س؛ من فکر می‌کردم تو این کار خوبم و خیلی طبیعی انجامش میدم، الان دیگه نمیدونم چیکار کنم.

من جدی دیگه نمیدونم باید استرس چیو داشته باشم؛ بی‌آبی، جنگ، زلزله یا دیگر بلایای طبیعی و انسانی.

سبز |||.

هیچوقت فکر نمی‌کردم یه روز با مامانم بشینم سیگار برگ بکشم؛ زندگیِ باورنکردنی.

یه دل سیر به ماه نگاه کردم؛ انگار ک آخرین باره.