Kore’de güzel bir söz vardır: “Öğretmenin gölgesine bile basılmaz.” Çünkü bilirler ki kalbini çocuklara adayan bir öğretmen, en derin saygıyı hak eder. Gerçek bir öğretmen, bir çocuğun gönül bahçesini çiçeklendirir, aklının yolunu aydınlatır. Bunu idrak edemeyenler, bir

Şah Cihan… Dünyanın yedinci harikası olan Tac Mahal’i inşa etti. Aşkın ve hüznün görkemli anıtını gökyüzüne yükseltti. Ancak bir gün, oğlu Evrengzip darbe yaparak onu Agra Kalesi’ne hapsettirdi. Şah Cihan, hem tahtını hem de özgürlüğünü kaybettiğinde arzularının ipini büktü ve

Tümüyle işgal edilmiş bir ülkenin çaresiz bırakılmış evlatlarına cesaret, heyecan ve ülkü aşılayıp destansı bir fedakarlıkla Cumhuriyetimizi kuran yürekli kahramanları saygıyla anıyorum. Başöğretmen Gazi Mustafa Kemal Atatürk'e, cansiperane mücadele veren silah arkadaşlarına ve

Dedem Yusuf Ziya, 1930'lu yıllarda eğitmenlik-öğretmenlik yapmış. Zaman zaman, eski bir banka ajandasına yazdığı notları bizimle paylaşırdı. Benim gibi Eğitim Fakültesi'nde öğretim üyesi olma hayali kuran bir doktora öğrencisine verdiği tavsiyeler hep aklımda kaldı: "Çocuklara

Dün sabah eski bir fotoğrafa rastladım. On yaşlarında bir kız çocuğu, omzunda boyundan uzun bir tüfekle, Kurtuluş Savaşı’nın puslu bir cephesinde, zamanın kalbini yarıp ölümsüzleşmiş. Gözleri bir fırtınanın ortasında dimdik duran bir çınar gibi. Acaba ne yaşadı? Hangi düşlerini,

Yapay zeka iyi "soru" sormakla; soru kalitesiyle ve “prompt” mühendisliği ile ilgilenirken, okullar tüm dünyada hâlâ "cevap" almanın peşinde. Aralarında derin bir anlayış farkı var ve durum giderek okulların aleyhine evriliyor. Okul, internette erişilebilen bilgiyi sınıfta tekrar

Her şeyi bir şey için öldürüyoruz. Güveni, sohbeti, merhameti, adaleti, gülümsemeyi, kuşları, arıları öldürüyoruz. Her yıl 30 bin civarında canlı türü yok oluyor. Öldürdüklerimizin çoğundan haberimiz bile olmuyor. İnsanlık "Daha büyük felaket nasıl yapılır?" yarışmasında gibi.

Öğrenciyken o zamanki adlandırmasıyla  bir "akıl hastanesinde" staj yapıyordum. Orada kendi çocuğunu ve annesini öldürmüş bir hastayla karşılaşmıştım. Hastanenin bahçesinde yuvasına yiyecek götüren karıncaları ezmekten büyük zevk alıyordu bu hastalıklı zihin. Karıncaları

Gideceğimiz yere yani toprağa yakın bir gün daha yaşandı. Diz çöküldü... Toprağa ve tohumlara hürmet arz edildi. Yüreği ellerinden sıcak insanlarla dokuz çeşit tohum ve fide bismillah diyerek toprağa emanet edildi, mühürlendi. Kalbine hürmeti ve nasibi olan herkesle paylaşmak

Güzel bir çocuk güzel bir soru sormuştu birkaç ay önce. "Ziya Hocam hayattaki en büyük başarınız nedir?" demişti. O anda, hemencecik, duraksamadan "Annemin rızasını kazanmak" demiştim. Ve o çocuk yanındaki koltukta oturan annesine sanki  bin yıl sonra kavuşmuş gibi bakmıştı,

Eldekinin kadrini bilip, kalptekine kavuşmamız duasıyla Kadir Gecemizi kutlarım.

Deprem bitmedi... Kaybettiklerimize olan hasretimizde, yaşamaya devam ederkenki suçluluğumuzda, yapabileceklerimizi tam olarak yapamamış olmanın ezikliğinde, ışıltısını yitirmiş gözlerimizde, kanayan ruhumuzda hala capcanlı devam ediyor. Hayretimiz, ahlakımız, bilimimiz

Annem sen gideli yedi yıl oldu. Biliyorum kalbimizde yaşayanlar ölümsüz, biliyorum görünenle görünmeyen birleştiğinde kavuşacağız. Biliyorum yıllar uzaklaştıkça sana yaklaştığımı. Evet, biliyorum bunaldığımda rüyama geldiğini, biliyorum özlem dersimin öğretmeni olmaya devam

Verdiği ilham ve özgüvenle milletine karşı vazifesini fazlasıyla yapan bilge hocamız Alev Alatlı Hanımefendi'ye Allah'tan rahmet, ailesine ve yakınlarına başsağlığı diliyorum. Kavram dünyasından ziyadesiyle beslendiğim çok kıymetli büyüğümüzün ruhu şâd, mekanı cennet olsun. Aziz

Acımız büyük ve daha da büyütmeye çalışıyorlar. Canımızdan koparılan şehitlerimizin kederli ailelerine ve yüce milletimize başsağlığı diliyorum.

Kuzey Irak'ta şehit olan can parçamız askerlerimize Allah'tan rahmet, yaralı askerlerimize acil şifalar diliyorum. Milletimizin Başı Sağ Olsun🇹🇷

Kısa bir süreliğine en sevdiğiniz öğretmeninizi düşünün lütfen. Onun dersi diye en arkadaki kaynayan sohbete dâhil olmamayı göze alıp kalbinizi açarak dinlediğiniz öğretmeni. Yüzünüzde bir gülümseme belirdi değil mi? Hakkı verildiğinde ne müthiş bir kıvançtır öğretmenlik. Tüm

Öncü öğretmenlerimizden Nakiye Elgün 23 Nisan 1933’te Taksim Meydanında düzenlenen Çocuk Bayramında Çocuk Hakları Bildirgesi'ni okudu. Tarih boyunca olduğu gibi o gün de çocukların yanındaydık. Çünkü çocuklar bizim için “emanet”. Şüphesiz ki her çocuk ırkı, dini, milliyeti ne

Ülkemizin kurucusu, büyük komutan ve devlet adamı Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ü aziz hatırasına derin bir saygıyla, rahmetle ve şükranla anıyorum. Ruhu şad olsun.

"Üşüyorum, annemi istiyorum" diyen Filistinli çocuğun gözlerine bakabildik mi? Var mı bir cevabımız? Başka yöne baksak da olmuyor değil mi? Bakışlarımızı nereye kaydırsak cansız çocuklar var. İsimleri olmayan, artık bir ailenin göz bebeği, kız kardeş, ağabey olmayan, "cenaze"