Kitabım Monologlar elime ulaştı. Yayınevi tertemiz bir iş çıkartmış. Gönül rahatlığıyla alabilirsiniz. Kitapyurdu’nda iç sayfalara göz atabilirsiniz: https://t.co/TP2lsc3nOk

Almanca, Fransızca, Rusça, Japonca ve hatta İsveççe cümleler kurdum. “Hangi dili konuşuyorum?” oynadık. Amacım biraz da büyülemekti. Nasıl da merakla bakıyorlar gözlerinin içine. Sana bir güvensinler gerisi gelir.

Okulun ilk günü müdür yardımcısı olarak elbette hareketli geçti. Orasını boşverin de 5/A’ya derse girdim. Bir görmeniz lazım: Kahverengi gözlüler, yeşil gözlüler, gamzeliler, meraklı bakışlar. Öğretmen olmasan gündelik hayatında bu çocuklarla doğrudan iletişim kurma şansın yok.

İlgileri olan, plak koleksiyonu yapan, kitap okuyan, müzik zevki derin, çizgiroman biriktiren birisi vardı. Hesabı kapatmış. Hep güzel insanlar gidiyor. Geriye kalan astroloji, ilişki sorunları, ilk buluşmada kahve mi içilir muhabbetleri ve hiçbir yere varmayan gündelik siyaset.

Grok Beta’yı dener miymişim. Olur dedim. Fotoğraf canlandırmayı denedim. Gerçekten de yağmurlu bir gündü. Budapeşte‘de. 2022. Yağmur sesi bile ekledi.

Pasif-agresif kalmak istemem. Telefonun “rahatsız etme” özelliğini açtım. Böyle şey olmaz. Anlayamıyor oluşumuz bizim çocukluğumuzdan da kaynaklanıyor. Zira biz küçücükken dahi her şeyi isteyemeyeceğimizi, her isteğimizin gerçekleşemeyeceğini bilirdik.

Uçak bileti alır, hayatında görmediğin birisiyle saatlerce yan yana uçarsın. Otobüs keza öyle. Gelgelelim veliler haftasonu arayıp çocuğunun anlaşamadığı/sevmediği bir çocukla aynı sınıfa düştüğünü söyleyip değişiklik isteyebiliyor. Bu paşa-prensesliği gerçekten anlayamıyorum.

Pazar keyfi. Ara ara okuduğum André Gide’in 1.500 sayfalık günlüğünün 1.100 sayfasını bitirdim. Ama ikinci cildi almayacağım. Yıllardır basılmasını bekliyorum. O kadar beklettiler ki hevesimi yitirdim. Merakla beklenen şeyler çok fazla beklettiğinde merak ölür.

Birikim/yatırım boşa gitmez. Hiçbir şey olmasa yarın bir gün almak isteyeceğiniz şeylere peşinat sağlar. Dolar zıplar mı bilmiyorum, bir gecede asıl değerine gelebilir. Veya rezervleri yakarak düşük tutmaya devam edebilirler. Bilemem. Biz yurttaş olarak kendimizi sağlama alalım.

Türkiye her dönem farklı fırsatlar veriyor. Enflasyon düşükken düşük faizle kredi çekip ev almak en doğru yatırımdı. Şu sıra enflasyon yüksek ama dolar ucuz. Olması gereken yerde değil, "doğal" değil. İradî bir tercih. Şu şartlarda döviz cinsi varlıkları toplamakta fayda var.

Emekliliği -yaş beklemek şartıyla- 1 yıl 3 ay sonra mı yoksa 6 yıl sonra mı garantiye aldığımı ne Grok ne de ChatGPT çözebildi. 2001'de 4/A girişim olduğu ve memuriyete (4/C) atanınca hizmet birleştirdiğim için olmalı bu karmaşa. Grok en son kovarcasına "SGK'ya dilekçe ver" dedi.

"Hayır" diyebilmeyi öğrenmek ne kadar önemliyse, sizin paniklettirmeye, strese sokmaya çalışan, "eyvah!" deyip başınızı iki elinizin arasına almanızı isteyen insanların gazına gelmemeyi öğrenmek de o kadar önemli. Şöyle düşünürler: Strese sokarsam ciddiye alınırım.

Telefon çalınca panikliyoruz çünkü telefon iyi bir sebeple çalmıyor.

Her yöne 1.000 dakika mı nedir, herkes sınırsız konuşabildiği için sürekli birileri arar, tanıdık tanımadık, kuruma gelmeye üşendiğinden telefon rahat gelir, sürekli ararlar. Kimse iyi bir şey için aramaz. Ya yanına gelmeye üşenmiş, ya sana işi düşmüş ya da kötü bir şey olmuştur.

Katılmıyorsan mesaj atma. İş hayatı var. Vaktimiz yok. Seni ikna edecek vaktim yok. Seni ikna etmek zorunda hissetmiyorum. Katılmıyorsan katılmıyorsundur. Hemfikir olmak zorunda değiliz. Ayrıcalıklı değilsin. Kimse sana fazladan açıklama yapmak zorunda değil.

Bir şeylere geç kalmış hissetmek, aslında başlamamayı ve değişmemeyi meşrulaştıran bir bahane olabilir mi?

Stockholm’de gittiğim Ulusal Müze belki de son müze ziyaretim oldu. Yüzlerce eserin hakkını vermeden, bağlamını, anlamını bilmeden yanından geçmek, tek bir eser için dahi kaydadeğer bir vakit ayırmak gerekirken yüzlerce tabloya bombardıman misali maruz kalmak doğru gelmedi.

Geçen hafta portföyümdeki altın oranını %28’den %50’ye yükseltmiştim. Doğru hamleymiş. %100 altına geçsem daha çok kazanırdım elbette ama temkinli ve heyecansız ilerlemeye devam.

“Entelektüeller” politik gündemi takip etmeyen kişilere sitem edip kimi etkinlikleri halkların afyonu addededursun, asıl afyon tam da o sıcak, gündelik, üç gün sonra unutulan politik gündem.

İthal ürün almak ve yurtdışı tatili için uygun zamanlar. Dolar ucuz. Gerçek değerinin altında. Stockholm‘de altı gece kaldığım otele ₺12.000 ödemiştim. Araştırmadım ama muhtemelen o parayla İstanbul’da benzer bir muhitte altı gün kalamazdım.

Aksesuar seviyorum. Kablosuz kulaklık, kol saati, eldiven, gözlük, güneş gözlüğü, siyah şemsiye, -sigara içmediğim hâlde- çakmak, termos, mug ve sair ne varsa.