Η είδηση έχει κάνει τον γύρο του κόσμου. Η αντιμετώπιση της διαμαρτυρίας που έγινε στη Σύρο είναι πάρα πολύ θετική διεθνώς και μην ακούτε τους εδώ εγκάθετους. Ένα μπράβο και πάλι στους Συριανούς για την ανάσα ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας που μας έδωσαν.

Ο πολίτης παίρνει ένα SMS να φύγει. Το δάσος, ένα μηχάνημα να ισιωθεί. Η κοινωνία, ένα παραμύθι να ξεχάσει. Η φωτιά είναι το θερμό πρόσωπο της κερδοφορίας. Η λύση θα έρθει από αυτούς που δεν δέχονται να μετρούν στάχτες.

Generate videos in just a few seconds. Try Grok Imagine, free for a limited time.

Δεν είναι ο αέρας που φυσάει. Δεν είναι το κακό το ριζικό μας. Είναι που η πρόληψη είναι κόστος. Και η στάχτη ευκαιρία.

Ανακοίνωση ΠΟΕΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών).Στοχευμένα δολοφονούν δημοσιογράφους στην Γάζα."πώς μπορεί κανείς να συνεχίσει να είναι άνθρωπος σιωπώντας σε μία γενοκτονία στην οποία θύματα είναι ακόμη και οι μάρτυρες της, οι δημοσιογράφοι".

Τέλος thread.

Ας το πούμε όπως είναι: η αποδοχή της γενοκτονίας είναι συνενοχή. Δεν θα ξεχαστεί. Και δεν θα συγχωρεθεί από την Ιστορία - ούτε από τους νεκρούς, ούτε από τους ζωντανούς.

Η Γάζα δεν χρειάζεται συμπονετικές σιωπές ούτε αποστειρωμένες αναλύσεις. Χρειάζεται φωνές που να μην φοβούνται να κατονομάσουν την ενοχή εκεί που βρίσκεται: σε κάθε ηγέτη που δίνει πολιτική κάλυψη στο αίμα. Σε κάθε πολίτη που κοιτάει και λέει «καλά τους κάνουν». .

Η γενοκτονία δεν είναι ιδεολογική θέση. Δεν είναι πολιτική επιλογή. Δεν είναι θέμα "ισορροπίας απόψεων". Οποιος τη νομιμοποιεί, όποιος την αποδέχεται, δεν ανήκει σε «άλλη άποψη». Ανήκει στο στρατόπεδο των ενόχων.

Αυτή η στάση δεν είναι απλώς απάνθρωπη. Είναι πολιτικά χυδαία και ιστορικά καταδικαστέα. Είναι η ίδια νοοτροπία που σε κάθε γενοκτονία, σε κάθε εθνοκάθαρση, σε κάθε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, έλεγε «δεν είναι δική μας υπόθεση»,«ήταν απαραίτητο κακό»,«είχαν τις ευθύνες τους».

Υπάρχουν πολιτικοί, σχολιαστές, πολίτες, που δικαιολογούν τη γενοκτονία ενός λαού. Που βάζουν την ανθρώπινη ζωή στη ζυγαριά των πολιτικών τους σκοπιμοτήτων και γέρνουν πάντα προς την πλευρά της εξουσίας.

Ας το πούμε καθαρά: αυτοί οι άνθρωποι είναι μέρος του εγκλήματος. Όταν αποδέχεσαι, υπερασπίζεσαι ή αδιαφορείς μπροστά στη μαζική εξόντωση ενός λαού, δεν είσαι "ρεαλιστής", δεν είσαι "ψύχραιμος", δεν είσαι "πολιτικά ουδέτερος". Είσαι ηθικά έκπτωτος. Είσαι το άλλο πρόσωπο της βίας.

Σε αυτόν τον κόσμο που βυθίζεται στη βαρβαρότητα, κάποιοι δεν σιωπούν απλώς. Κάποιοι επιλέγουν να αποδεχτούν τη γενοκτονία στη Γάζα. Την υπερασπίζονται, την δικαιολογούν, την ενσωματώνουν στον μικροπολιτικό τους λόγο σαν να ήταν ένα ακόμα επεισόδιο στο παιχνίδι της εξουσίας. .

Το κράτος του Ισραήλ δολοφόνησε δημοσιογράφους (ρεπόρτερ, εικονολήπτες. ), 7 σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση. Πύραυλος χτύπησε τη σκηνή τους κοντά στο νοσοκομείο Σίφα, στη Γάζα. Το Ισραήλ είχε στοχοποιήσει τον Άνας αλ Σαρίφ, για τη συνεχή κάλυψη των εγκλημάτων πολέμου.

Τώρα στη Θεσσαλονίκη. Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Δελτίο ειδήσεων ΕΡΤ3.

Το να καταδικάζεις τη γενοκτονία στη Γάζα δεν σε κάνει "αντιπολιτευόμενο". Σε κάνει άνθρωπο. Αν φοβάσαι να το πεις, αναρωτήσου τι στηρίζεις με τη σιωπή σου.

Μεγάλη διαδήλωση στο Τελ Αβίβ ενάντια στο σχέδιο του εγκληματία πολέμου Νετανιάχου για τη Γάζα.

Πανό αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και ενάντια στη γενοκτονία, σε πλοίο που αναχωρεί τώρα από τον Πειραιά.

Μετατρέπουν την εθνική ομάδα σε μικρό χωριουδάκι της ντροπής που πηγαίνει κόντρα στο κύμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Σε ένα μικρό χωριουδάκι που δεν παίζει μπάσκετ. Παίζει με τις ψυχές μας. Και η χώρα ολόκληρη παρακολουθεί και θα θυμάται.

Πώς αλλιώς να το πούμε; Ένα «φιλικό» με τη εθνική ομάδα ενός κράτους που καίει παιδιά, γκρεμίζει σπίτια και σβήνει ζωές είναι ένα χαστούκι στον κόσμο που σηκώνει ανάστημα για δικαιοσύνη.

Μικροί και μεγάλοι ξεχύνονται στους δρόμους ενάντια στη γενοκτονία που διαπράττει το κράτος του Ισραήλ στη Γάζα. Όμως η εθνική ομάδα μπάσκετ, σα να παίζει σε άλλη εποχή, σε άλλο σύμπαν, δίνει φιλικό αγώνα με την ομάδα που εκπροσωπεί το κράτος που διαπράττει τη γενοκτονία.

Ο δεξιοτατος The Economist γράφει: "Γιατί το Ισραήλ πρέπει να λογοδοτήσει".