Kahramanmaraş depremleri sürecine yönelik teorik/eleştirel bir mercek sunan çalışmam, dergide trend olan ilk beş makale arasında. İlginiz için çok teşekkür ederim. Hala elimde açık erişim linkleri mevcut ve dileyene de maille PDF’ini gönderebilirim. Link:

Via Siyah Şerit (FB).

Günlerdir bana yükleniyordunuz. Abi cevap vereceğim engelliyorsunuz. Sağ olunuz İlker Bey, lakin ben emekçinin alın terinden komisyon alan asalaklardan ya da çalışmadan zenginleşmenin yasal kılıfını bulan sistematik hırsızların yanında olmaktansa bu ikiliyi yeğlerim.

Yayımlanalı üzerinden 177 yıl geçti. Hala bu tayfanın özel mülk imanını tokatlıyor. 🤣.

“Maddi ürünlerin komünist tarzda üretilmesi ve edinilmesi konusunda ileri sürülen bütün itirazlar, düşünsel ürünlerin komünist tarzda üretilmesi ve edinilmesi konusunda da öne sürülmüştür. Burjuvanın gözünde, sınıf mülkiyetinin ortadan kalkması nasıl üretimin kendisinin ortadan.

“Komünizm, toplumun ürünlerini mülk edinme gücünden yoksun kılmaz; böylesi bir mülk edinme yoluyla başkalarının emeğini boyunduruk altına alma gücünden yoksun kılar, o kadar. Bir de, özel mülkiyet ortadan kaldırılırsa, tüm işler durur, hepimizin üstüne bir tembellik çöker diye.

“Emek artık sermayeye, paraya ya da toprak gelirine, tekelleştirilebilecek bir toplumsal güce dönüştürülemez olduğunda; başka bir deyişle, bireysel mülkiyet artık burjuva mülkiyetine, sermayeye dönüştürülemez olduğu anda, bireyselliğin de ortadan kalkacağını söylüyorsunuz. O.

“Bizi, sizin mülkiyetinize son vermek istemekle suçluyorsunuz. Tam üstüne bastınız; bizim istediğimiz işte tam da bu.”. Karl Marx & Friedrich Engels

Adıyla ters köşe yapan kitaplar serimiz:

Jean Baudrillard: Live Theory by Paul Hegarty, New York: Continuum, 2004, p. 139.

Baudrillard’ın çevirdiğim söyleşisinden bir kesit:. “Bourdieu okumayı bıraktım, Derrida’ya hayranım ama benim tarzım değil, ‘Derrida takipçileri’ de öyle. Bazı ilgi çekici bulduğum yazarlar var; Agamben’in yazdıklarını beğenerek okuyorum, bir de Žižek var ki Fransa’da pek.

Sermayenin tavizi konusunda Paris Komünü’nün yankısı ve 1917 Ekim Devrimi’nin gerçekliği, Avrupa burjuvazisi için bir uyarı niteliğindeydi. İşçi sınıfı hem sefaletin sesi hem de iktidarın adayıydı. Bu durum, sermayeye, artık sadece üretim sürecinin değil, siyasal iktidarın da.

RT @HMerkep: Bilinmesi şart iki cümle (özellikle genç arkadaşlar için). - Okumalara devam. - Alana katkı.

Özgür Demirtaş’ın liberal iman twitlerini çözümleyen mükemmel bir yayın olmuş. Tavsiye ederim.

Bu moralist saptamalarını değerli abonelerine yedir Özgürcüğüm. Senin bu meseleye bireysel ahlak düzeyinden bakman - yani kişisel inanç sistemlerinin A kalite dergilerde hiçbir değeri yok :))). Hızlı zenginleşme, çoğu zaman kurumsal denetimsizlik, düşük regülasyon, nepotizm, rant.

Toplumların yönetim biçimi, gelişmişlik düzeyine göre otomatik olarak şekillenmez. Belirleyici olan, üretim araçlarının kimde olduğu ve bu mülkiyetin nasıl korunduğudur. Burada yapıldığı gibi gelişmişlik/liberteryenlik denklemine inanmak, ideolojinin en saf halidir. Gerçek.

Liberteryenlerin eylemlerine bak doğrudan sınıfsal eşitsizlikleri doğallaştırmaya yönelik. Böyle yönetimler, sermayeyi kutsar, devleti yalnızca özel mülkiyeti koruyan bir şiddet aygıtı olarak görür. Bu anlayışta halk yoktur; birey vardır. Lakin bu birey, fiilen bir sermaye.

Hayır yanlış. Sosyal demokrasi, “geri toplumlara uygun yönetim biçimi” falan değildir. Tersine kapitalizmin çelişkilerini perdelemeye yönelik sınıf mücadelesiyle oluşmuş bir uzlaşma modelidir. 20. yüzyılın başında Avrupa’da işçi sınıfının devrimci basıncı arttıkça sermaye

RT @Terrabaytt: Burak Hava (@burakhavaoff), geleceksizlik, bilmezden gelme ve ideoloji üzerine yazdı. Çünkü ideoloji, yalana inanmak değil….

Diyanet dediğin şey, devletin dini alana doğrudan müdahalesidir. Ve bu kurumun bütçesi 2025 itibarıyla pek çok bakanlığı sollamış durumda. Mesele Müslümanların sahada olup olmaması da değil; devletin, dini bir hegemonya aracına dönüştürerek tüm toplumu tek tipleştirmeye.