پیشتر، فاضلی گفته بود: و می‌گویی صبر کنیم، انتخابات کنیم، آزادی بیاید. اما ما می‌گوییم: آزادی بدون تو نمی‌آید. تو باید شاه شوی، وگرنه جای خالی‌ات را دیکتاتوری پر می‌کند. هر روز که نیایی، یعنی یک روز بیشتر ایران در بند است. این نه توهین است، نه فشار — این عشق ملّت به تو و به ایران

رضاشاه دوم در مقابل شعارهای "جاویدشاه" فرمودند که شعار ما باید "آزادی" باشد، تا بعد صندوق رای بیاید. با کمال احترام به افکارِ نیک والاحضرت، باید منتقدانه عرض کنیم که ملّت ایران چنان آگاه است که یقین دارد کسبِ همان آزادی که مدّنظر شماست، منوطِ به قرارگرفتنِ بدن طبیعی شما در مقامِ

این حرف‌های خامنه‌ای، تعیینِ مشیِ جدیدِ مزدوری برای نظام است. قبل‌تر حدّ مزدوری این بود که گفته شده بود: «هرکسی به سرتاپای نظام فحش بدهد، ایرادی ندارد، به‌شرط آن‌که هم‌زمان به رضاشاه دوم نیز حمله کند.» حدّ جدید مزدوری برای نظام ز این پس این خواهد بود: «هرکسی به سرتاپای نظام فحش

وقتی مردم می‌گویند #رضاشاه_روحت_شاد ناخودآگاه از ماهیّت دوگانه‌ای در پادشاهی صحبت می‌کنند که در هم‌تنیده‌است: اوّلی، جسم فیزیکی و فانی پادشاه به‌عنوان یک انسان، که طبیعتا می‌میرد، بیمار می‌شود یا ضعف‌های انسانی دارد. دوم، موجودیّت سیاسی پادشاهی است که فراتر از شخصِ شاه وجود

مادامی که چارچوب گفتمانِ پادشاهی‌خواهی به‌روشنی درک نشود، جریان ملّی به‌طور مداوم از جادوی ۵۷ رودَست خواهد خورد. جادوی پنجاه‌وهفت موجب می‌شود که هر دعوای سلبی با جمهوری اسلامی (فقدان مبارزه ایجابی در احیاء پادشاهی)، به تداوم ۵۷ بیَنجامد. کوشش از پیش شکست‌خورده برای جایگزین کردنِ

ملّت ایران، شعارِ #رضاشاه_روحت_شاد سر می‌دهد، امّا در دفترچه با گیوتین سرِ شاه را قطع می‌کنند. با نفیِ اراده قوّه موسّس، یا به جنگِ داخلی می‌رسیم و یا به هرج‌ومرجی که چون ثبات را از درون نمی‌تواند ایجاد کند، به قوّه خارجی متّکی خواهد بود. دفترچه، حامی این تز بود. که با کمک قوای

در این صفحه، هرکسی فحّاشی کند، چه له چه علیه موضوعی، بی‌درنگ به فراموشخانه بلاک‌لیست فرستاده خواهد شد.

شعارهای روز ملّت ایران: دفترچه، روحت شاد اینه شعار ملّی، ماندلا هاول گاندی این آخرین نبرده، رهبر انقلاب برمی‌گرده نوفدی میاد به خونه، ضحاک سرنگونه

«مشروطیّت»، باطل‌السّحرِ جادوی ۵۷ است. هر طریقی که خود را با قطب‌نمای آن تنظیم کند، مسیری ایجابی به‌سوی بازپس‌گیری ایران است. هر فرقه‌ای نیز که علیه آن موضع بگیرد در تداوم ۵۷ خواهد بود. قانون اساسی یک‌بار در شَأنِ تأسیس دولت-ملّت نازل می‌شود و از آن پس چون کلّاً و جزئاً تعطیل

نواختن سٌرنا از سر گشادش پرسش اینجاست که با وجود نیاز به نظر«جمع بزرگی از دانایان» و اگر به خواندن چند هزار کامنت نیاز داشتند، چرا تصمیم گرفتند دو ماه به مفتضح‌ترین روش‌ها از آن وجیزه دفاع کنید و پشت شاه سنگر بگیرید؟! اگر دفترچه‌تان به «عبور از چند مرحله ویرایش محتوایی و شکلی»

دفترچه گیوتین تقریباً سه ماه از انتشار دفترچه نوفدی می‌گذرد. جزوه‌ای که، آن‌چه را ما در خشتِ خام می‌دیدیم، در آینه به نمایش گذاشت. عیارِ نازلِ گفتمانِ «انقلابی‌گری» موجب شگفتی عمومی شد. روشن شد که گفتمان ۵۷ی برای تحقّق خود، این‌بار نقاب پادشاهی‌خواهی زده تا بتواند گردن شاه را که

جانشینی خودکار یا سوگند در برابر مجلس؟ (۸) با شرح دادن بستر متفاوت پادشاهی در ایران، با سه وضعیّت متمایز آن در اروپا (بریتانیا، بلژیک، دیگر مونارشی‌ها) نوبت به طرح بحث درباره خود ایران می‌رسد. نخست، به‌ضرورت، باید توضیحاتی داد. پادشاهی در ایران دستگاه مفاهیم خاصّ را خود دارد که

جانشینی خودکار یا سوگند در برابر مجلس؟ (۷) وجه منطقی بحثِ ما این است که قانون اساسی ایران نسبت به بلژیک، ضمنِ مشابهت در نص، در بستر متفاوتی پدیدآمده و بالیده شده است. اگر پیشفرض‌های چنین ادّعایی فراهم آید، می‌توان نتیجه گرفت که شَأن تالیفِ نصّ قانون اساسی در بلژیک با شَأن اقتباس

زادروز شهبانو فرح مبارک باد. ⚘️

نوپهلوی‌گرایی یعنی قدرت رضاشاه‌دوم در مقام «شاه مشروطه» آنقدر «مشروط و محدود» است که نمی‌تواند بندهایی از قانون اساسی را که هرگز اجرا نشده، همچنان معلّق نگاه دارد. امّا قدرت همان رضاشاه‌دوم در مقام «رهبر انقلاب» آنقدر «گسترده و مطلقه» است که می‌تواند به دفترچه بی‌پدرومادری همه

اسم گم‌شده ما «سیاست» است. در فقدانش «اکتیویسم» یا همان سیاست‌زدگی رشد می‌کند. «سیاست» از دل تمایز گذاشتن میان شاه با تیمش زاده می‌شود. به بیان دیگر، «سیاست» از دلِ شاهی بیرون می‌آید که اکتیویست نیست. اکتیویست نیست، چون مسلک ندارد. جانبدار نیست. شاهِ اکتیویست، علیه سیاست، تولیدِ

شاه نمی‌تواند هیچ اشتباهی مرتکب شود ! «زیرا حاکم نمی‌تواند از قدرت خود سوءاستفاده کند، مگر با توصیه مشاوران شریر و همدستی وزرای نابه‌کار» (For as a sovereign cannot misuse his power, without the advice of evil counsellors, and the assistance of wicked ministers) ابن جملات از

شاه، «شهروند نیست»، «رای نمی‌دهد»، «تیم ندارد» هرکسی که فرزند ارشد آریامهر را نه رضا پهلوی، شاهزاده، پدر و ... بلکه به‌عنوان «رضا شاه دوم» به رسمیّت می‌شناسد، به ملزوماتِ این شاه خواندن نیز باید وفادار باشد. شاه به معنای سنّتی شهروند نیست؛ بلکه رئیس دولت است، و اگرچه در سلطنت

جانشینی خودکار یا سوگند در برابر مجلس؟ (۶) خلاف کشورهایی مانند فرانسه یا بریتانیا که خاندان‌های سلطنتی با قدمت داشته‌اند، و یا ایران که پادشاهی در آن قدمتی تاریخی دارد، کشور بلژیک که برخی از موادّ قانون اساسی مشروطه ایران از آن اقتباس شده، سیستم کاملاً متفاوتی برای انتقال تاج

مشروطه به زبانِ یاوه شرط آن است که آدمی اگر درباره موضوعی نمی‌داند، سخن نگوید، تا افزاری جهت اشاعه جهل نباشد. امّا این‌که شخصی جسارت می‌کند تا «از سرِ جهل» درباره مشروطیّت سخن بگوید، سودی نیز دارد؛ و آن این‌که در خلال صحبت‌های وی اگرچه متوجّه نمی‌شویم که پس بالاخره «مشروطیّت