هیچوقت اندازه این دوران از زندگیم احساس بی پناهی و بی کسی نکرده بودم، همیشه بلاخره یکی رو کنارم داشتم ولی حالا جایی وایسادم که کسی نیست و تنهایی باید از پسش بربیام، و من در این لحظه اصلا قوی نیستم. به شدت شکننده، خسته و نیازمند دلگرمی هستم.
اما عیبی نداره، این دوران هم میگذره…