The Last Of House Romanov
@lohromanov
Followers
13,843
Following
18
Media
4
Statuses
3,154
Explore trending content on Musk Viewer
#นาฏราชครั้งที่15
• 628343 Tweets
#母の日
• 360609 Tweets
Mothers Day
• 266777 Tweets
WIN AT NATARAJA AWARDS
• 193783 Tweets
#ซีนุนิวที่งานนาฏราช
• 140738 Tweets
Moms
• 140123 Tweets
テンハッピーローズ
• 113849 Tweets
Mães
• 109527 Tweets
#光る君へ
• 87112 Tweets
#山下美月卒業コンサート
• 61357 Tweets
カーネーション
• 57720 Tweets
Cibeles
• 51979 Tweets
#やまラスト
• 46127 Tweets
DONBELLE BOX OFFICE LEGACY
• 46008 Tweets
新ビジュ
• 39849 Tweets
Marc
• 37760 Tweets
#CSKvsRR
• 29962 Tweets
#PVL2024
• 21950 Tweets
#光る君ヘ
• 17930 Tweets
SWEET TALK WITH BIU
• 16735 Tweets
GENCelebrate Music With BINI
• 16408 Tweets
#アンチヒーロー
• 15997 Tweets
清少納言
• 13658 Tweets
#行列のできる相談所
• 12645 Tweets
Pinned Tweet
نگاهم کرد و گفت: می‌دانی رنج تو از چیست؟ تو به آنچه نباید، بسیار می‌اندیشی.
65
2K
16K
- عزیز من، به سوی قلب‌هایی که تو را از خود راندند بازنگرد. -
35
733
8K
من هنوز هم باور نمی‌کنم چگونه امیدم را به تو بسته بودم و چگونه ناامیدم کردی.
11
328
4K
ما زخم‌های یکدیگر را بوسیدیم و امید به بهبود داشتیم؛ چه شد که زخمی عمیق‌تر برای یکدیگر شدیم؟
4
410
4K
آنچه این روزها بسیار تجربه می‌کنم؟ تهی شدن ناگهانی از شوق زندگی.
7
387
4K
می‌ترسم. اگر احساسات کنونی‌ام تا پایان عمر بماند چه؟
23
303
3K
به قدری از همه‌چیز خسته‌ام که اگر می‌توانستم، بدون لحظه‌ای درنگ همه‌چیز را ترک می‌کردم، حتی خودم را.
9
353
3K
اگر کسی از من بپرسد که چه دستاوردی از روزهایی که گذراندی به دست آوردی، خواهم گفت: توانستم زنده بمانم.
12
242
3K
به راستی چرا زندگی همیشه و در هر لحظه، چیزی برای رنجاندن آدمی دارد؟
22
209
3K
پرسید: چگونه تحمل کردی و دوام آوردی؟
گفت: راه و چاره‌ی دیگری نداشتم.
2
207
3K
کاش می‌دانستی که بیش از هرکس می‌توانی خوشحال یا اندوهگینم کنی و کاش می‌دانستم چرا اندوهگین کردنم را برگزیدی.
6
193
3K
با آنهمه تلاش و رنجی که تحمل کردی، حالا چگونه می‌خواهی بیهوده بودن آنها را بپذیری؟
22
294
3K
عزیز من، بدترین کاری که می‌توان در حق کسی کرد، امیدوار کردن و سپس از بین بردن امید اوست.
7
243
3K
- از یاد مبر که بیش از همه‌چیز، باید از خود در برابر ناامیدی مراقبت کنی. -
8
203
2K
نه عزیز من، انتظار نداشتم همه‌چیز درست و بهتر شود، اما انتظار روزهایی به این تلخی را هم نداشتم.
2
328
2K
عزیز من، از امیدوار شدن می‌ترسم. حقیقت این است که از امیدواری‌هایم بیش از ناامیدی‌ها رنج کشیدم.
7
412
2K
ناگهان به خودت می‌آیی و می‌بینی چقدر از آنچه می‌خواستی باشی، از آنانکه دوستشان داشتی و از هر آنچه خیال دوری از آن را هم نمی‌کردی، دور افتاده‌ای.
4
254
2K
پررنگ‌ترین خاطره‌ی من از تو، این است که ناگهان تصمیم گرفتی تنهایم بگذاری. چه حیف که پررنگ‌ترین خاطره‌ام، تلخ‌ترین آن است.
7
139
2K
کاش لااقل می‌توانستم تمام آنچه آزارم می‌دهد را به زبان بیاورم، بلکه کمی آرام می‌شدم.
9
198
2K
- گذشته را به یاد می‌آورم و از خود می‌پرسم: آنهمه اشتیاق چه شد؟ -
6
207
2K
عزیز من، اکنون بسیار ضعیف‌تر از آنچه در بدترین گمان‌هایم انتظارش را داشتم شده‌ام و تاب دوام آوردن زیر آوار این حجم از تنهایی را ندارم.
7
191
2K
نه عزیز من حرف‌هایم تمام نشده است، گفتن آنها دیگر ثمری ندارد.
5
289
2K
عزیز من، آنقدر آنان که دوست می‌داشتی از تو دور خواهند شد که گمان می‌کنی روزهای نزدیک بودن، جز خیال نبوده است.
11
315
2K
هربار که با قلبی ناامید به تو پناه آوردم، ناامیدترم کردی.
11
275
2K
- آنقدر که من از ادامه یافتن زندگی به این منوال می‌ترسم، از مرگ هراس ندارم. -
6
232
2K
دلش می‌خواست از اطرافیانش بپرسد: چه نیازی به رنج دادن من بود؟ از رنج من، چه چیزی نصیب شما شد؟
9
241
2K
حق با تو بود عزیز من، گاهی درست شدن همان تمام شدن است.
2
245
2K
اگر در سرم افعی هم می‌پروراندم، نیش‌هایشان با من اینگونه نمی‌کرد که افکارم می‌کنند.
6
259
2K
دلش می‌خواست پوست تنش را بشکافد تا تمام غمی که درونش را پر کرده بود، بیرون بریزد.
3
230
2K
سوگواری فقدان، اندوه صمیمیت‌های از بین رفته و رنج احساسات به ثمر نرسیده، انگار انتهایی ندارند.
4
186
2K
نمی‌توانستم او را غمگین ببینم، نگاه غمگینش قلبم را می‌درید.
2
92
2K
- اما چه چیز ناامید کننده‌تر از با تموم وجود خواستن و کوشیدن و به دست نیاوردن و نتوانستن؟ -
12
157
2K
بیش از هر چیز، بابت اینکه مجبورم با هر آنچه رخ می‌دهد خو بگیرم، غمگینم.
7
170
2K
پرسید: خاطرات روزهای شادی که باهم گذرانده بودید چه شد؟ گفتم: خنجری برّنده بر قلبم.
2
129
2K
جنگیدن، جنگیدن، جنگیدن. من از جنگیدن تا سر حد مرگ برای به دست آوردن هرچیز، حتی چیزهای بسیار کوچک، خسته‌ام.
7
383
2K
عزیز من، بزرگ‌ترین کابوس‌ها را از کسی خواهی داشت که بزرگ‌ترین امید را از او داشتی.
5
209
2K
پرسید: نمی‌دانی چرا برای خداحافظی نیامد؟
گفتم: علتش مهم نیست، نیامد.
10
127
2K
اکنون اگر سینه‌ام را بشکافی چیزی جز قلبی پاره‌پاره و مچاله که به گوشه‌ی سینه‌ام خزیده، نمی‌بینی.
6
202
2K
روزهایی هست که احساس می‌کنم حتی توان تکان دادن انگشتانم را هم ندارم اما مجبورم ادامه دهم. زندگی من با اجبار ادامه دارد.
4
143
2K
آدمی چه عجیب و بیچاره است. افرادی دوستت داشتند، دارند و خواهند داشت، اما تو از اینکه یک نفر دوستت نداشت رنج می‌کشی.
10
190
2K
من می‌ایستم، تا لحظه‌ی فرو ریختن سقف، تا لحظه‌ی سوختن تمام و کمال زندگی، تا لحظه‌ی ویران شدن؛ اما اگر بروم، دیگر هرگز باز نخواهم گشت.
4
259
2K
هیچکدام از قطرات خونی که به زمین ریختید، بدون تقاص نخواهد ماند.
با ذره‌ذره‌ی وجودم از شما متنفرم.
#مهسا_امینی
#امیرحسین_خادمی
12
237
2K
- نه عزیزدلم، تمام زخم‌هایی که در زندگی دارم از تو نیست اما عمیق‌ترین آنها را تو بر من زده‌ای. -
1
105
2K
قلبش هیچ‌کجا آرام نمی‌گرفت، در همه‌جا غریب بود.
8
249
2K
حالا تنها چیزی که مرا به تو وصل می‌کند، زخم‌هایی است که از تو بر تن دارم.
5
147
2K
- می‌دانستم که حال و روزم را می‌بینی و با وجود آنکه می‌توانی نجاتم دهی، از من عبور می‌کنی. می‌دانستم و رنجی دو چندان می‌کشیدم، می‌دانستم و آرزوی ندانستن می‌کردم. -
6
159
2K
بازنگرد، قلب من دیگر خانه‌ی تو نیست. خانه‌ی هیچ‌کسی نیست، خانه نیست، تو آن را ویران کردی.
3
137
2K
- بیچاره آدمی که نمی‌داند در پس امیدواری‌هایش، چه رنج‌ها و حوادثی نهفته است. -
3
120
2K
پرسیدم: چه بر سرت آمده است؟ گفت: امیدهایی که ذره‌ای در وقوع آنها شک نداشتم هم به ناامیدی تبدیل شد.
4
224
2K
می دانم که همه می روند، می دانم که همه می میرند و می دانم که غمگین شدن چیزی را تغییر نمی دهد، اما نمی توانم از رفتن ها و مرگ ها غمگین نشوم. دانستن الزامی برای توانستن نیست.
5
201
2K
عزیز من، گاه حتی خود آدمی هم نمی‌داند رفتارهایی که انجام می‌دهد، برای پر کردن کدام خلاء روح اوست.
3
195
2K
گاهی واقعیت را می‌دانی، اما وقتی آن را از زبان کس دیگری می‌شنوی، بیشتر رنج می‌کشی.
2
148
2K
مدت‌هاست از خودم می‌پرسم: زندگی پیش از این هم اینقدر سخت و جانفرسا بود و من احساس نمی‌کردم یا واقعا همه‌چیز دشوارتر شده است؟
7
112
2K
مدت‌هاست که حتی از شرح دادن آنچه بر سرم می‌آید و احوالات درونم نیز عاجزم.
2
204
2K
عزیز من، ما در بسیاری از مواقع، چاره‌ای جز جنگیدن و خسته نشدن نداریم.
3
171
2K
عزیز من، همیشه نمی‌توان ماند حتی اگر هیچ میلی به رفتن نباشد.
2
144
2K
روزگاری که شادتر بودم را به یاد دارم اما یادآوری شادی‌های گذشته، اندوه امروز مرا تسلا نمی‌دهد.
8
97
2K
آدمی چقدر بیچاره است که مدت‌ها برای کنار آمدن با اتفاقی می‌کوشد و در یک لحظه، تلاش‌هایش از بین می‌رود.
2
185
2K
نه صاحب حق خود، نه صاحب زندگی خود و نه صاحب جوانی خود؛ در این حکومت، ما فقط صاحب عزای عزیزانمان هستیم.
#مهسا_امینی
14
152
2K
من بارها به این اندیشیده‌ام که زندگی‌ام بدون این زخم‌ها چگونه می‌شد؟ عمیقا دلم می‌خواست بفهمم که آدمی بدون رنج‌هایش چه احساسی خواهد داشت. -
8
136
2K
کسی نخواهد دانست که زیر هجوم افکار، چگونه هر تکه‌ام به گوشه‌ای از این اتاق افتاد و صبح بی‌آنکه همراهی داشته باشم، خود را با زجر جمع کردم و ادامه دادم.
4
203
2K
می‌دانست که همه‌چیز می‌توانست بسیار بهتر از این باشد. رنج او از همین دانستن بود.
0
228
2K
بسیار خسته بود، تمام روز سعی کرده بود خودش را زنده نگه دارد.
2
220
2K
عزیز من، در زندگی، آدم‌ها و اتفاقات بسیاری تو را خواهند آزرد؛ لااقل تو با خود مهربان باش.
6
176
2K
من از تو عبور نکرده‌ام، هنوز همان‌جا که از یکدیگر جدا شدیم و در همان لحظه ایستاده‌ام.
10
125
2K
عزیز من، هیچ احساسی در من قوی‌تر از احساس تنهایی نیست. گمان می‌کنم تنهایی حقیقی‌ترین احساس آدمی است.
2
179
1K
او رنج می‌کشید و من عاجز از تسلی دادن نگاهش می‌کردم. ناتوانی در تسلی دادن کسی و به تماشای رنج او نشستن، چه احساس کشنده‌ای است.
2
150
1K
از اینکه نه قلبش آرام می‌گرفت و نه می‌توانست آن را آرام کند، خسته بود.
3
198
2K
همه‌چیز ناگهان آزارش می‌داد و ظرف امیدش که با جان کندن کمی پر شده بود، وارونه می‌شد.
1
207
2K
قرار است فقط دوام بیاوری و زنده بمانی تا دوباره دوام بیاوری؟ زندگی واقعا همین استقامت دردآور و بی‌انتهاست؟
به من بگو، مسیر دوام آوردن است و مقصد هم؟
8
241
1K
عزیز من، از یاد مبر که هیچ‌چیز اعتبار چندانی برای تکیه کردن ندارد.
7
141
2K
می‌گفت صبور باش که زمستان می‌گذرد. من با این ریشه‌های سرمازده، بهار را چه می‌خواهم؟
6
144
1K
- آدمی گاهی چنان اندوه عمیقی را در خود احساس می‌کند که گویی تمام زندگی‌اش غم بوده و هرگز خوشحال نبوده است. -
2
112
1K
از قلب من تنها همان تکه‌ای که به تو سپردم، مانده بود؛ همان تکه‌ای که از بین بردی.
7
122
1K
این زخم‌ها برای روح و تن من بزرگ‌اند، به تنم زار می‌زنند.
4
162
1K
- مقابل آینه ایستاد و با خودش گفت: مرا ببخش که نمی‌توانم از رنج‌هایت بکاهم و تنها رنجت را بیشتر و عمیق‌تر می‌کنم. -
0
124
1K
- کسی نمی‌داند در این مدت چه توانی خرج کرده‌ام تا مقابل افکارم بایستم و یکباره همه چیز را تمام نکنم. -
5
158
1K
از خودش پرسید: ثمره‌ی هر بار پناه بردن به کسی برای کاستن از تنهایی و یافتن آرامش چه بود؟ و خودش پاسخ داد: زخم‌های شبیه به هم.
7
156
1K
در او همه‌چیز زیبا بود، حتی زخم‌هایی که برای پوشاندن آنها می‌کوشید.
2
123
1K
گاهی آنقدر تحمل کردن دشوار می‌شود که حاضری هرآنچه در آرزویش بودی و با زحمت فراوان به دست آوردی را رها کنی و بروی.
6
116
1K
احساس می‌کنم موریانه‌هایی از جنس دلتنگی در سینه‌ام به وجود آمده که قلبم را می‌خورند.
4
118
1K
شب‌ها از احساساتی پر می‌شوم که هرگز دوست نداشتم آنها را تجربه کنم.
1
145
1K
زمانی که دختر مردم رو روی زمین می‌کشیدن و لوله‌ی اسلحه‌هاشون از شلیک به بچه‌های مردم سرخ بود، لالمونی گرفته بودن و چیزی نمی‌گفتن ولی الان عمیقا نگران سطل آشغالا و چادری هستن که از سر کسی کشیده شده. خوبه که تکلیفتون معلومه و بی‌شرف بودنتون ما رو شوکه نمی‌کنه.
#مهسا_امینی
#OpIran
32
616
1K
- و رنج عجیبی این روزها مرا در آغوش گرفته است؛ اینکه نمی‌توانم از هیچ چیزی به معنای واقعی لذت ببرم. -
1
121
1K
به کسی تکیه نمی‌کرد، از زیر آوار ماندن دوباره هراس داشت.
4
152
1K
پرسید: روزها را چگونه می‌گذرانی؟ گفتم: این روزها آدم تنهاتری هستم و احساس تنها بودن، بیش از تمام احساساتم شدت گرفته است.
3
169
1K
شب‌ها با خودش فکر می‌کرد شاید به‌راستی او زاده شده تا تنها باشد.
7
132
1K
کاش تنها چشمانی که تو را می‌دید، چشمان من بودند.
7
101
1K
عزیز من، سعی کن بیش از آنکه با خود بجنگی، برای خود بجنگی.
2
124
1K
چهره‌اش حالتی داشت که انگار تمام قلبش را گریه کرده بود، تمام قلبش از چشم‌هایش بیرون ریخته بود.
2
105
1K
گاهی دلتنگ می‌شوم، برای تپش‌های از سر هیجان و پر از شوق قلبم به‌هنگام دیدن کسی که دوستش داشتم.
2
103
1K
گفتی مجبوری مرا ترک کنی. تو و اجبارت به رفتن، هر آنچه از رخ دادنش هراس داشتم را مو به مو بر سرم آوردید.
4
62
1K
انگار درون سینه‌اش اقیانوسی از اندوه بود و قلبش درون آن غوطه‌ور.
1
124
1K
شب می‌رسد و دوباره به یاد می‌آوری که آدمی، در مقابل افکار دردناکش چه مظلومانه بی‌پناه است.
1
136
1K
دور می‌شوی اما همچنان رنج می‌کشی. انگار از برخی رنج‌ها، هرگز رهایی وجود ندارد.
3
148
1K
چه کسی گمان می‌کرد روزی نام تو را از دیگران بشنوم و تا این اندازه اندوهگین شوم؟
6
62
1K
تو با من کاری کردی که دیگر هیچ حرف زیبایی دلم را گرم نمی‌کند.
0
96
1K
تو تنها یک جمله گفتی و پس از آن من به تمام آنچه شنیده و دیده بودم، به همه‌چیز، شک کردم.
4
128
1K
پرسید از گذشته‌ات خوشحالی یا ناراحت؟ گفتم: خوشحالم که آن را پشت سر گذاشتم و ناراحتم که مجبور بودم آن را بگذرانم.
2
95
1K
از پوشاندن زخم‌ها و پنهان کردن رنج‌های درونش خسته می‌شد و نمی‌دانست با این زخم‌ها، رنج‌ها و این خستگی آزاردهنده چه باید بکند.
5
135
1K