بنده ابتدا تصمیم گرفتم بشینم همه ی ریپلای های این آقا رو بخونم ببینم من جایی چیزی گفتم که به خودش اجازه داده اینطوری بگه به من؟ دیدم نه
پس بنابراین شِر کردم . چون توییتر مشترک داریم باهم حتی
من کوت نمیکنم ایدیم نمیذارم که پانشید برید بدتر فالووش کنید :))
ولی خیلی جالبه که به خاطر چیزایی که خودش هیچ نقشی توشون نداشته و فقط پول مادرپدرش و زندگی اونا بوده فکرمیکنه برتر از بقیه است
با خیلییییییی از آدمایی که تو سوشال مدیا فالوو دارم دوسدارم واقعا دوست بشم ارتباط بگیرم چون بنظرم جالب بودن که فالووشون کردم
منتها
شروع اینتراکشن واقعا سختمه :))
و مشکلمه قشنگ این قضیه
من معمولا برای پارتنر فقط از پسرایی که همسن خودم یا کوچیکتر باشن خوشم میاد
چون اصولا پسرای سن بالا رو نه لاسشون رو درک میکنم نه باهاشون بهم خوش میگذره تورابطه
(الان میان میگن سن بالای خوب ندیدی)
ببین من بچه خونگیم ۸ باس خونه باشم
ناشناسنم و دایرکتم پر شده که بریم درینک بزنیم
بیا بریم سای پارتی دورهمی میای
نه حاجی من شبا خوابم
تو ساعات اداری فقط میام بیرون
نمیدونم ولی اگر با تمام کثافتاش عاشق تهران نیستی واقعا نمیتونیم معاشرت کنیم!
چون تهران دقیقا شبیه همون آدم تاکسیک و رابطه تاکسیکیه که هممون یکبار تجربش کردیم و هیچوقت هم مزش از زیر زبونمون نمیره بیرون
بچه ها جون ببخشیدا ولی من اصلا نمیفهمم چیمیگید ، همهی پوینت رابطه مگه این نیست که تو بفهمی دوست داشتنی هستی و یک نفر تورو از بقیه جدا میدونه و دوست داره؟!
پس دیگه بی محلی کن و زنگ نزن و اول تکست نده و نگو بهش دوسش داری پرو میشه میره چیه؟