Bu hayatta bahaneler zayıfların sığınağıdır; güçlü olan kendi yolunu bulur. ‘Eşitlik’, doğanın acımasız işleyişini perdeleyen bir illüzyondur. Kader, doğduğumuz genetik özellikler ile belirlenir; kimisi yukarı çıkacak kapasiteyle doğar, kimisi ise elenmeye mahkûm olur.

Bu hayatta kimseye sadakat borçlu değilsiniz. Kadınlarla birlikte olduğunuz zaman, onlarla duygusal bağ kurarken, kadınların davranış dinamiklerini ve çıkar odaklı narsist doğasını göz önünde bulundurmak en zekice yaklaşım olacaktır.

Erkeklerin çoğu inceldir; kendi yetersizliklerini saklarlar, kadınlara yaranmak için debelenirler. Sonra da kalkıp bize ‘iş bul’ diye tavsiye verirler. Oysa gerçek apaçık: doğada yalakalıkla bir yere gelmeye çalışan zayıflara yer yoktur. Biz bu gerçeğin farkında olan azınlıktayız

‘Kendini sev’, ‘kendini geliştir’ gibi teselli ve umut tacirliği sözleri, insanın varoluştaki köksüzlüğünü örten birer illüzyondur. Hayatın gerçeği, ne merhamet taşır ne adalet; genetik determinizm kaderdir. Kendini sevmek, kendini geliştirmek geçici bir kandırmacadan ibarettir.

Güçlü olmak zorundayız. Biz, kendi yetersizliklerimizi kabul etmiş bireyleriz. Toplumdaki kendi yetersizliklerini kabullenemeyen insanlar gibi ego ya da kibir yapmıyoruz. İşte gerçek güç ve olgunluk budur.

Bu hayatta kurban psikolojisi en büyük zaaftır. Kimse bizim dertlerimizi umursamaz; sistemin en büyük yalanı, insanın sosyal ve kolektif bir varlık olduğudur. Gerçek şu, insan ancak çıkarı kadar sosyal ve kolektiftir. Bu yüzden bencillik bir varoluşal zorunluluktur.

İnsanların çogu sürü ve köle ahlakına biat etmişlerdir. Onlar için gerçek yoktur; sürünün inandığı şey yanlış bile olsa, gerçekmiş gibi kabul ederler. Bu yüzden bizim fikirlerimiz hakikatli olursa olsun, sürü bize asla inanmaz. Çünkü hakikat, daima yalnızların tekelindedir.

İncel erkekler olarak muhafazakâr çizginin bizim için bir tercihten çok varoluşsal bir zorunluluk olduğunu hatırlatmakla kalmayıp, sosyal çürümeye karşı tutarlı duruşun bu olduğunu görüyoruz. Bu nedenle siyasal eğilimlerimiz doğal olarak Yeniden Refah çizgisine yakın durmaktadır.

Beni kıskanç diye etiketleyen Mustafa, ileride baba olduğunda kendi kızının evli olmadığı erkeklerle birliktelik kurmasından gurur duyacak gibi görünüyor. Çok trajik-komik; zihinlerinde modernlik ve özgürlük kavramlarını bu kadar çarpıtmış, olmaları..

Modern ve çağdaşlık, teşhircilik yaparak ya da evli olmadığı erkeklerle sayısız ilişkiye girmek değildir; Asıl modernlik, ilim öğrenmek ve ahlaki değerlere önem vermektir. Özgürlük, adı altında her türlü ahlaksızlığı yapanlar modern birey değil; yozlaşmış zavallı bireylerdir.

İncel erkekler olarak muhafazakâr çizgi ve sağ görüşlü olmamız, içinde bulunduğumuz toplumsal şartlarda varoluşsal bir zorunluluktur. Cehaletin, sefaletin ve marjinal bir sosyal çürümenin hâkim olduğu bir toplumda muhafazakârlık, bizim için tek hakiki kurtuluş yoludur.

Toplumsal yozlaşmanın en net fotoğrafları artık üniversitelerde çekiliyor. Son yıllarda, ‘Özgürlük’ adı altında, her türlü ahlaksızlığı meşrulaştırıldığı bir toplum ortaya çıktı. Oysa bir toplum, bekâret ve mahremiyetin değerini, koruyan belirli ahlaki normlara ihtiyaç duyar.

Kendi milletimizin kadınları bizi yalnızlığa mahkûm ediyor. Milliyetçilik artık bir ideoloji değil, acı bir illüzyon. Çünkü aidiyetin karşılık bulmadığı yerde geriye sadece yabancılaşmış bir varoluş kalır..

Bu hayatta en büyük trajedi; İraden dışında var olmaktır. Sonra senden; Sevilmen, başarılı olman beklenir. Ama kader, asla pazarlık yapmaz. Bazılarının doğuştan sahip olduğu şeyler, senin için erişilmez bir hayaldir. Çünkü biz, seçemediğimiz bir varoluşun artıklarından ibaretiz.

Birçoğumuz yıllardır sosyal dışlanmışlık yaşayarak, çürümeye terk edilmiş bir şekilde izole halde yaşıyoruz. Bunun nedeni tembellik veya asosyellik değil, genetik seçilimin acı gerçeği. Kadınlardan onay alamayan, genetiği kötü erkek sistem tarafından “değersiz” olarak damgalanır.

Aile denilen şey kutsal değildir. Seni doğururlar 18’inden sonra seni yük olarak görürler. “Senin iyiliğin için” dedikleri her şey yalandır. Gerçekte aile, seni sevmez; senden beklenti duyar. Kazandığın para, statün, kadar değerlisin. Aile kutsal değil, sistemin ilk zinciridir.

Psikolog, öğretmen, ailen bile senin iyi yerlere gelmeni istemez. Aile seni 18’inden sonra yük olarak görür, psikolog seni kazanç kapısı yapar, öğretmen ise tatlı yalanlarla avutur. Bu hayatta kolektiflik yoktur; kolektiflik, zayıfların teselli için uydurduğu bir aldatmacadır.

Hiç kimse bizim iyi olmamızı umursamaz, Kolektiflik, zayıfların kendini önemli hissetme fantezisidir. İnsan yalnız doğar, yalnız ölür. Bu yüzden kolektif sol ideolojiler bir kandırmacadır. Toplum güce tapar; Güçlü olmak için kolektif değil, bencil olmak şarttır.

Solculuk, güçsüzlere masal anlatmak için uydurulmuş bir ideolojidir; kölelerin vicdanını okşar. Gerçek güç, eşitlik yalanını reddetmektir. Doğada zayıfa yer yoktur. Biz incel erkekler, eşitlik yalanına inanmayız. Sağ bireycilik, gerçeği kabullenmektir. Hayatta merhamet yoktur.

İnsanlar bizi eleştirir, çünkü biz gerçeği söyleriz. Onların uydurduğu umut masalları yalandır. Gerçek, acıdır: Genetik determinazm doğduğun an kaderini belirler. Çirkin, kısa, fakir, genetik hastalıklar ile doğduysan, asla sevilemezsin. Ve çabalasan da asla bir şey değişmez.