De Spaanse componiste, celliste en zangeres Yamila zet met haar elektronica mystieke ervaringen om in een emotionele reis met oog voor het lichaam, de natuur en met het laatste woord voor zorgzaamheid.

Jameszoo maakte de sprong van artiest naar componist met een voorliefde voor jazz. Die voert hij uit met zijn eigen band. Op zijn recente album ‘Blind’ werkt hij ook met gasten uit sterk uiteenlopende genres.

Had het van Peter Bruyn afgehangen, zou Spinifex allang wereldberoemd zijn geweest. De internationale groep raast door de muziek alsof het een achtbaan is. Compositie en improvisatie wisselen elkaar in een razende snelheid af.

Was black metal oorspronkelijk vooral een vehikel voor Noorse first world-rebellie, dan geeft het de laatste jaren ook een stem aan onderdrukte en vergeten groepen.

De Amerikaanse multi-instrumentalist Emily Wells maakt al ruim twintig jaar intrigerende, experimentele indiemuziek. Haar recente plaat ‘Regards To The End’ mag je volgens Niels Tubbing gerust als een meesterwerk beschouwen.

Het gebeurt niet vaak dat er in de muziekgeschiedenis een ontbrekende schakel opduikt, maar de Venezolaans-Oekraïense synthpionier Oksana Linde is er zo een.

Kunstenaar Anouk Kruithof (1981) verzamelt grote hoeveelheden beeldmateriaal. Dat vormt vervolgens de basis voor onder meer sculpturen, video’s en installaties. Door deze werkwijze komt ze tot de essentie van maatschappelijke ontwikkelingen.

In Japan ziet het grote publiek Kazuki Tomokawa als een excentriekeling. Hij is er vooral bekend van een acteerrolletje – de belangstelling voor zijn muziek is beperkt.

De Belgische kunstenaar Sarah Van Marcke (1984) is geïntrigeerd door methodes om controle uit te oefenen: over het huiselijke, beschutte bestaan, maar ook over de buitenwereld en het leven zelf.

De personeelslijst van Absent In Body leest als een supergroep, maar eigenlijk was het een noodzaak. Vijf jaar na de eerste aankondiging verschijnt hun debuut.

Onze website gaat drukke tijden tegemoet nu alles weer open mag. Niet alleen druppelen de live-recensies weer binnen, ook de festivalverslagen komen terug op het oude niveau. Daarover (en nog veel meer) lees je in het nieuwste nummer.

In zijn 24e Hoofd Stuk groet Harold Schellinx de recent overleden Gottfried Michael Koenig, die op het Utrechtse Instituut voor Sonologie in de vroege jaren 1980 zijn leraar en mentor was. ‘Ik heb van niemand anders zoveel opgestoken.’.

Elf jaar geleden debuteerde Subp Yao op het Hamburgse platenlabel Saturate!Records. Hij werd een van de belangrijkste nieuwe bass-producers, toerde over de hele wereld en keert nu terug naar z'n roots.

Vanuit de rafelranden van jazz en noise zijn Anders Hana en Morten Joh overgeschakeld op semi-elektronische herinterpretaties van eeuwenoude volksmuziek. Vandaag vormen ze het experimentele foldkduo Naaljos Ljom.

Farida Amadou is een van de opvallendste spelers in de Belgische geïmproviseerde muziek van de laatste jaren. Na een ontmoeting met drummer Steve Noble lanceerde de Luikse basgitariste zichzelf het internationale zwerk in.

Uit het niets dropt het Franse duo Oi Boys afgelopen jaar hun debuut, een verzameling wavy synthpunksongs van een zeldzame sprankelende frisheid.

De Belgisch-Tunesische dj en techno-producer Sara Dziri is niet meer weg te denken uit de Brusselse clubscene. @graficdoctor ging in gesprek met de artieste die eind vorige maand haar debuut uitbracht.

Monumentale schilderijen en verkeersborden voor snelwegen, De Stijl en de gele hesjes: ze komen bij elkaar in de kunst van Antonis Pittas.

David Tudor was een raadsel, ook voor de mensen die veel met hem werkten. Van een uiterst nauwgezet en virtuoos werkend pianist werd hij componist. Twee recente platen en een boek belichten zijn werk.

Radio Khiyaban richt zich op muziek uit de SWANA-regio, Zuidwest-Azië en Noord-Afrika. De term vervangt het ‘Midden-Oosten’. De muziek die er vandaan komt, verandert vanzelfsprekend niet, al heeft labelbaas N.R. Safi een voorkeur voor hedendaagse vormen.