+خلاصه اینکه عِطر خوبی از خودتون بجا بگذارید. .

RT @foad_imq4: +داشتم به این فکر میکردم که واقعیتِ زندگی؛ چه تناقضِ فاحشی با رویاهای ما داشت. .

+آدم گاهی جوری لبریزه که با وجود همه صبوریش، هر اتفاقی می‌تونه اونو سرریز کنه. .

+گاهی چاره ای جز بی‌خیالی برای آدم نمی‌ماند.

+بعض از آدم‌ها مثل تاریخ هستند و زندگی چه خوب و چه بد، به قبل و بعد از اون ها تقسیم میشه!.

+از بزرگترین نعمت‌های دنیا؛ داشتنِ یه آدم امن و واقعی در کنارمونه.

+تو را که نشد!.می‌روم خودم را فراموش کنم.

+گاهی عمیق‌ترین اختلافات؛ از کوچکترین سوء تفاهمات ایجاد میشه.

+راستش را بخواهی من هم قبول کردم که گاهی در وجودمان به قبرستانی محتاجیم؛ برای چیزهایی که درون‌مان می‌میرند.

+باید که در همه چیز؛ متقابل بود. بدون بازخورد، هیچ رابطه ای دوام پیدا نمی‌کنه.

در باب مذمتِ "بداخلاق شدن یار" 😎😊

+بی انتظاری؛ عجب حالتِ جالبی است. نمی‌دانی شادی یا غمگین. این وسط گاهی حال آدم خوش می‌شود و گاهی مثل یک مجنون. در کل توصیفش سخت است.

RT @foad_imq4: +وقتی تونستی مجموع یک آدم رو با همه خوبی ها و بدی ها و ضعف ها و قوت ها دوست داشته باشی، برو توی رابطه، وگرنه خوبی ها و نقاط….

+گاهی وقتا لازمه که نباشی؛ از دسترس همه خارج و وارد یه خلوت دنج بشی که بتونی در سکوت کامل، عمیق‌تر به مسائل و چالش‌های ذهنت و اطرافت فکر کنی تا که شاید خودت رو دوباره پیدا کنی. .

+حالمان داشت خوب می‌شد که باز کسی را باور کردیم.

+انسان؛ عمیقاً مجموعۀ درد است. دردش از انسان و درمانش هم فقط یک انسان است.

+فقط اینکه فراموشی؛ ادعای بزرگی‌ست. یعنی یادآوری بدون احساسِ درد. آیا فراموش کرده‌ای؟!؟.

+تمام حرف؛ بر سر همان چیزی‌ست که از گفتن آن عاجزیم.

+در باب ستایشِ "زمستان"😎. تهران/ بلوار کشاورز/ زمستان ۱۳۹۶

+ گاهی تنها چیزی که نیاز داری؛ دوری از آدم‌هاست.

+نوشته بود؛ آدم‌ها هیچوقت به درد عادت نمی‌کنند فقط از یک جایی دیگر حوصلۀ ابراز کردنش را ندارند.