شما رو نمیدونم ولی من عکسایی که تارن یا تو یهویی ترین حالت ممکنن رو بیشتر از عکسایی که هزار تا ژست گرفتم دوس دارم.. یه جوری حس زنده بودن میده بهم، هرسری که نگاهش کنم دوباره همون لحظه برای یاداوری میشه و حالی که اون لحظه داشتم و داشتیم تو وجودم جون میگیره