10 yaşındayken, annem bana sorular sorarak çarpım tablosu çalıştırırdı. Aradan tam 40 yıl geçtikten sonra, geçenlerde, 82 yaşındaki anneme bu kez ben çarpım tablosunu sordum. Tam da onun beni çalıştırdığı gibi, mutfak kapısından başımı içeri sokup seslenerek. Hepsini bildi. 👌🥰

Ayrılmadan, son kez sol ön koltuğa oturup her şey için teşekkür ettim, sevdim, okşadım. Ben arabamdan ayrılırken bu hale geliyorum, millet beslediği hayvanı nasıl sokağa, ormana, barınağa bırakıyor cidden anlamıyorum.

9 sene kullandım. İçinde oturup ağladım, güldüm, sevindim, üzüldüm, mutlu oldum; ayrılmama, kavuşmama vesile oldu. Onunla çok hayvan kurtardık, veteriner yolunu ezbere gider. Vallahi çoğu eş dost, akrabadan çok sevdim onu. Dün ayrıldık. Hâlâ, canım benim. 😔

Bugünkü yargı ne adaletle, ne hukukla uyumlu. Badem bıyık dışında hiçbir şeyle kombin yapılamayan son derece biçimsiz, hor kullanılmış, yırtılmış, sökülmüş, dikiş tutmayan, altına takunyadan başka şey giyilemeyecek bir "şey"...

Telif hakları nedeniyle yazmak zorundayım, bu görsel, Erdem Yayınları için çizdiğim, Keloğlan Kaybolan Kokular Ülkesinde kitabının iç resimlerinden bir detay. Mesleğimi, sokak hayvanlarına verdiğim ve vereceğim desteğe alet etmeye devam edeceğimi de şuraya yazmış olayım!

Çocuk kitapları çizeri olarak, metinde geçmese de -ki genelde geçmez- çizdiğim her kitaba mutlaka sokak hayvanı eklerim. Bu kez sokaktaki çocukların oyununa katılan köpek ekledim. Hedef kitlem ne siyasetçiler, ne de ebeveynler! Hayvanları sevdirmeyi umut ettiğim, sadece çocuklar!

Eğitime en büyük katkıyı emekli olmak suretiyle vermiş feci öğretmenler gördüm. Keşke hiç çalışmasa, dediklerim oldu. Onlar için bugün sadece Pazartesi. Yolumuzu aydınlatan, zihnimizin tıpasını açan müthiş öğretmenler gördüm. Her birinin ellerinden saygıyla öperim.❤️

Dolmuşta hap kadar bir çocuk, dışarıyı izliyordu, dönüp annesine dedi ki, "Ağaçlara, kedilere, köpeklere, çiçeklere bak. Dünyanın en güzel gezegeninde yaşıyoruz anne! Çok şanslıyız!" ❤️

İyi ki benim annem o, dediğim canımın içi 82 yaşını bitirdi. Anne hayranı bir kız evlat olarak bu kez ona hediyem, kendisi de anne hayranı olan flüt sanatçısı, çok sevdiğim Şefika Kutluer'in Süreyya Operası'ndaki flüt resitali oldu. Bu hediye, anneciğime olduğu kadar, kendime de.

Sokak hayvanlarını beslemeye, hangi şehirde olursam olayım devam edeceğim. Önüne gelen vali, belediye başkanı, akademisyen vs beslememi engelleyemez. Konu benim için tartışmaya kesinlikle kapalı. Katılmayanlarla diyalog mümkün değil, polemiğe de hiç girmeden yolları ayıralım ltf.

Mısır unu için markete girdim. Badem unu, organik hindistan cevizi, pirinç, badem ve nohut unları, çiğ karabuğday unu, karakılçık tam buğday unu, buğday ruşeymi, chia unu, mor un, nohut filizi unu, organik maca tozu kökü, karabuğday filizi unu, karışık filiz unu vardı. O yoktu.

"Gerizekalı, zihinsel işlev kapasitesi normalin altında!" diyip genellikle hor görülen birinin verdiği tepki bu. "Sen ne tatlı insansın, böyle biri olduğun için sağol" dedim. Tatlı tatlı gülümsedi, teşekkür edip yürüdü. ❤️

🥒'ın biri garaj girişine araba park etmiş. Garaja girecek bi araba geldi, sürücüsü haklı olarak kornaya asıldı. Önümde yürüyen zekâ özürlü bir genç, korna çalan adama söylenince, ona durumu gösterip izah ettim. Dedi ki, "Doğruyu gösterip beni uyardığınız için teşekkür ederim."

9'u 5 geçe okul bahçesinde O'nu andık. Orta yaş üstü 13 kadın ve 1 erkek. Ailelerin çocuklarını okula özellikle getirmesini beklerdim. Resmi yolla engellenen tören, sivil olarak mutlaka yapılmalıydı.

Türk dizilerinde neden ortalama aile yok, neden ana karakterler hep çok zengin, neden kimse apartman dairesinde oturmuyor? Ne iş yaptığı belirsiz ama çok zengin, arsız, kavgacı, psikolojileri bozuk, her an çirkefliğe ve bağırıp çağırmaya çeyrek kala, bayağı kötü tipler...

Rızam dışında siyasetçileri, onların çocuklarının vakıflarını, işlerini vs besleyip duruyorum. Rızam ve hatta kesin kararım dahilinde sokak hayvanlarını beslemeye, kısırlaştırmaya, tedavi ettirmeye devam edeceğim. Hiçbir kanun, kurum, kuruluş, kişi buna engel olamayacak.

Bugün bir eczaneden yara bandı alıyordum. Eczacı adam bana şefkatle bakıp dedi ki, "Ah, geçmiş olsun. Uf mu oldu?" 😊

Sadece biraz düşünerek yürüyeyim demiştim. Fazla düşünmüşüm...

Kadın o kadar kötü ki, birkaç kat aşağıda benim beklediğimi farkedince, zemin katta asansörden kendi indikten sonra asansörü bilhassa garaja yolladı, sırf ben daha çok bekleyim diye.

Bugün 3 üniversite mezunu, doktoralı biriyle tanıştım. 3 harfli bir markette kasiyerdi. Ve bu akşam bir taksi şoförüyle tartıştım. Bana dedi ki "Daha hızlı sür, galeri kapanmadan yetişelim, araba alıcam diyen çok müşteri var. Herkes rahatlıkla istediği evi, arabayı alabiliyor."