گمونم دل‌کندن از این شهر به سختی دل‌کندن از شیراز و بوشهر بشه.

شاید سخت‌ترین لحظه مهاجرت اونجایی هست که قلبت درد میکنه و غم داری ولی به مادر و پدر لبخند میزنی و محکم میگی من خوبم، همه چی خوبه، هوا هم خیلی قشنگه، همه چی درست میشه و … این لحظه‌ها حس میکنم کمر روحم خم شده!

رنج یکدیگر را محترم بشماریم، ظرفیت روانی و عاطفی هریک از ما متفاوت است.

بچه‌های کانادا، وقتشه دست همو بگیرید؛ منم میام ازتون عکس میگیرم.

ادم وقتی با خودش، زندگی و ادما شفافه، وقتی تکلیفش مشخصه حتی پوستش هم شفاف میشه!

واقعا چقدر ذهنیت و دید ادم نسبت به خودش و زندگی، شکل دهنده حال و روزگارشه.

تو فقط اعتماد کن و یه قدم دیگه بردار!

پاییز

قوی بودن همه ماجرا نیست... ما به این دنیا نیومدیم تا فقط تحمل کنیم. گاهی مهم‌تر اینه که بدونی کِی باید رها کنی، کِی باید استراحت کنی یا حتی کِی باید اجازه بدی دیگران مراقبت باشن.

این‌ مجموعه رو دیدم و از ته قلبم برای هر کسی که این عکسا رو دید و یه جایی تو قلبش یه چیزی حس کرد، ارزو میکنم که تجربه‌ش کنه.

بچه‌ها من دنبال هم‌خونه‌ای خانم هستم برای بخش دن اپارتمان یک خوابه بزرگ در downtown مونترال که full furnished هم هست. لطفا اگر مایل هستید یا کسی رو میشناسید، من رو بهشون معرفی کنید.

یه پاییز دیگه و شاید هزارتا عکس از دار و درخت!

درختان سکویا در مقایسه با قد انسان اینجا در زمستان بی‌نظیره، انبوه برف، درختان غول‌پیکر و زیبایی مطلق... Sequoia National Park, Ca

ج.ا تپه نریده‌ای دیگری را فتح کرد! اتفاقی بی سابقه در تاریخ اسکار؛ یک کشور با ۴ فیلم از ۴ کشور. (چه جمله عجیبی شد!) خبر رسید که تاجیکستان "خرگوش سیاه، خرگوش سفید"، شهرام مکری رو به اسکار معرفی کرده. فرانسه "یک تصادف ساده" جعفر پناهی و کانادا هم "چیزهایی که می‌کشی" علیرضا خاتمی!

باز آمد بوی ماه مدرسه!

هیچ وقت فکرشو نمیکردم با یهودهای حسیدی یه جا برم شیرینی بخرم!

طلوع ماه کامل، شیراز مرداد ۰۴

برای پروژه اخیرم کادرهایی بستم که صرفا کادر نبودن٬ من سعی کردم زمان و حس رو توی عکسام طوری نگه دارم که تا همیشه زنده بمونن.

دوست دارم از این قاب‌ها ببندم از دوستام و آدم‌های زندگیم و هدیه بدم بهشون.

دعای مادرم همیشه این بود و هست:(خدایا انقدر به همه ظرفیت داشتن و نعمت بده که کسی چشمش دنبال داشته بقیه نباشه.) یجوری اینجا یه عده روی حال خوب، داشته، رشد یا … ادما نظر میدن که لعنت به باعث و بانی این حجم از حسرت و حسادت!

اینجا وقتی حس خونه رو داد که من بدون ترس تو خیابوناش راه رفتم، با آدم‌هاش حرف زدم و قلبم رو باز کردم تا زندگی‌م توش جریان پیدا کنه، من خونه دومم رو دوست دارم.