. وقتی که روح، تَلخ می‌شود، تَلخ می‌مانَد، کاری نمی‌توانی کرد و تَلخی اَنگ است! داغ است و مُهر و نشانه است. می‌ماند، می‌شود هویتِ انسان! مانندِ رنگِ چشم! هر رنگِ چشم، دنیا را رنگی نمی‌کند! ولی تَلخی ... تَلخی ... تصویرهایِ تَلخ می‌سازد. تَلخی، تصویرِ واقعیت است! ✍ابراهیم گلستان