پلان‌های اثری سینمایی گاه همچون بندهای شعر، قادر است در بند بند وجود مخاطب رخنه کند.

ساموئل بکت می‌گوید که من هیچ طرفی را بر نمی‌گزینم، برای من "شکل ایده‌ها"٭ جالب است. و در"مالون" می‌نویسد: - کلمات برای همیشه خودشان را بر حافظه‌ام حک کردند، شاید به این دلیل که "بی‌درنگ درکشان"٭ کردم، چیزی که کمتر اتفاق می‌افتاد. ٭تاکیدها از من است. بکت در ساحل

ساموئل بکت/ نام‌ناپذیر: - من این‌جا تنها هستم، اولین و آخرین، من هرگز موجب رنج کشیدن کسی نشدم، هرگز به رنج کسی پایان ندادم، هیچ‌کس هم به رنج‌های من پایان نخواهد داد.

٭ژیل دلوز و فلیکس گتاری [هزار فلات: سرمایه‌داری و اسکیزوفرنی]

- ادبیات اقلیت با بیانگری آغاز می‌شود و تنها بعدها به دیدن و مفهوم بندی می‌رسد(کلمه، من کلمه را نمی‌بینم، ابداعش می‌کنم)٭ ٭ژیل دلوز و فلیکس گتاری [کافکا: به سوی ادبیات اقلیت] - زبان، زندگی نیست؛ به زندگی فرمان می‌دهد. زندگی سخن نمی‌گوید، بلکه می‌شنود و در انتظار می‌ماند.٭👇

که این سمفونی در باره پذیرش مرگ نیست، بلکه اعتراضی علیه آن است.

سیمون بیچکوف، رهبر ارکستر، در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز در سال ۱۹۱۷، در باره موومان پایانی سمفونی حزن‌انگیز پاته‌تیک چایکوفسکی چنین تامل و توصیفی دارد: - به دلیل آکسان‌های خشن، به دلیل تمپو، به دلیل تمی که در سی مینور اجرا شده است... همه‌ی اینها باعث می‌شود که شدیدا احساس کنم👇

https://t.co/u1TNoW280J

ساموئل بکت، در مصاحبه‌ با ژُرژ دوتویی: - دیگر هیچ‌چیز برای بیان کردن وجود ندارد؛ هیچ‌چیز که با آن بتوان بیان کرد؛ هیچ‌چیزی که از آن بتوان بیان کرد؛ هیچ‌ قدرتی برای بیان کردن، هیچ‌ میلی به بیان کردن؛ همراه با اجبار به بیان کردن.

پیانیست(پولانسکی) تاب‌آوری و تعالی روح انسانی. زبان شاعرانه موسیقی؛ شر آیشمنی را به ابتذال می‌کشاند و زندگی را تداوم می‌بخشد.

مثل بهار نو یافته در یکی از آخرین جلدهای ویرایش فرانسه جای گیرد... تابستان ۱۸۵۵ "گورتشکی در پاریس" - هاینریش هاینه در بستر بیماری، در حالی که کامیله سلدن از وی پرستاری می‌کند.

هاینریش هاینه در نامه به کامیله سلدن: - عزیزترین و ناب‌تربن...دیروز نامه‌ات را دریافت کردم...اشتیاق و سرزندگی‌ام را مدیون ��رحمی‌ هستم که به من نشان دادی... اشعارم به زبان فرانسه در حال چاپ است و مرا به هیجان می‌آورد. ولی دو سه ماه دیگر طول خواهد کشید تا این اشعار انتشار نیافته👇

واقعیت غیر قابل انکاری‌ست که گاه در یک سکوت واقعی، صدایی جریان دارد، که اگر چه آوایش به گوش نمی‌رسد، ولی اصالتی حقیقی دارد. نشانه‌ای با روح. گاه کلمات به مثابه یک امکان، در مقطعی به پایان می‌رسند؛ فرسوده می‌شوند؛ و سکوت حقیقی، امر ممکنی دیگر است.

قیمت‌ها چنان افسار گسیخته‌اند،که فراتر از کلمه‌ی تورم،رشد نرخ‌هارا تنها باید با سرعت نور به سنجه درآورد. تصویر زیر دو کتاب در هنرهای تجسمی‌ از رویین پاکباز است."در جستجوی زبان نو"را که به لحاظ کیفیت چاپ برتری هم دارد،۱۷۵۰ تومان خریده بودم."دائره‌المعارف هنر"را اما ۱۷۰۰۰۰۰ تومان؟!

فیلم اونگین(ONEGIN) محصول سال۲۰۲۴ که بر اساس شاهکار الکساندر پوشکین ساخته شده، درامی چنان زیباست که شاعرانگی اثر را با ترکیب موسیقی، دیالوگ‌های موقر و سکوت اندیشنده، به یک عاشقانه رازآمیز تبدیل می‌کند. بخصوص شخصیت عمیقا متفاوت و جذاب "تاتیانا" با اطرافیانش در اثر پوشکین و فیلم.

آلن بدیو: - امروزه اکثر آدم‌ها نامی ندارند؛ تنها نامی که برای خواندن‌شان داریم «طردشدگان» است... امروزه اکثر ابنای بشر به هیچ شمرده می‌شوند و فلسفه هیچ هدف مشروعی ندارد جز یافتن نام‌های نویی که بتوانند به جهان ناشناخته‌ای هستی بخشند...

وقتی که نیستی شب در سکوت تنانگی فتنه‌گری می‌کند خیره مانده‌ای به آن سوی رویاهایت در اکنون من و فاصله‌ و لحظه میان چشمانت معنای تمام ملکوت است غوغای کهکشان پرده را کشیده‌ام میان رازوارگی شب و پنهان‌هایت پنهان می‌شوم میان صدای من و هوای تو در ویرانگی موج‌های خیال

ل.تولستوی با تلفن به آ.چخوف: - امروز برای من روز سرورانگیزی‌ست. آنقدر احساس خوشحالی می‌کنم که می‌خواهم تو هم خوشحال باشی. مخصوصا تو! تو که خیلی خوب، خیلی خیلی خوب هستی! کتاب: [تولستوی از نظر ماکسیم گورکی]

تئو آنجلوپولوس: ــ این‌که شخصیت‌های من آنچه را عقلانی است نمی‌پذیرند، بیانگر این است که برای اولین بار به خود اجازه‌ی رفتن می‌دهند و در جهتی نمی‌روند که هر کس به جای آنها بود می‌رفت.

جیمز جویس: - اشتباه یک انسان، دریچه‌های کشف اوست. ساموئل بکت: - تا حالا تلاش کردی. تا حالا شکست خوردی. دوباره امتحان کن. دوباره شکست بخور. بهتر شکست بخور.

ساموئل بکت/متن‌هایی برای هیچ: - من اینجایم، همین را می‌دانم و بس. و اینکه این هنوز من نیستم، همین است و باید با آن ساخت... هیچ‌چیز جُنب نخورده، هیچ‌کس دم نزده. چیزی اینجا اتفاق نخواهد افتاد، هیچ‌کس اینجا نخواهد بود... صداها، از هر کجا که می‌آیند بی‌جان‌اند.