"ทำไมคนเราชอบกังวลอนาคต?". สมองมนุษย์ถูกออกแบบมาให้คาดการณ์อนาคตเพื่อความอยู่รอด แต่เมื่อใช้มากเกินไป ความคิดคาดการณ์อาจเปลี่ยนเป็นความกังวล งานวิจัยจากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียชี้ว่าความกังวลมักเกิดจากความไม่แน่นอนและความกลัวสิ่งที่ควบคุมไม่ได้ค่ะ.

อย่าจมอยู่กับอดีตเลย ลุกขึ้นมาสร้างอนาคตที่เราอยากได้ด้วยมือเราเองดีกว่า.

การให้เวลากับตัวเอง คือการลงทุนที่คุ้มค่าที่สุดแล้วนะ.

ความสำเร็จเล็กๆ ทุกวันนี่แหละ คือบันไดขั้นสำคัญที่จะพาเราไปสู่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่.

หาแพชชั่นในใจให้เจอ แล้วใช้มันเป็นพลังขับเคลื่อนความฝันให้กลายเป็นจริง.

อย่ามองข้ามความสุขเล็กๆ น้อยๆ ที่ซ่อนอยู่ในวันธรรมดานะ เพราะวันนี้คือของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว.

แค่ลงมือทำตาม��ป้าหมายทุกวัน ความสุขดีๆ ก็รอเราอยู่ข้างหน้าแล้วนะ.

สรุปคือ การเป็น "ผู้เริ่มต้น" ตลอดชีวิตคือการสร้างตัวตนใหม่อยู่เสมอ มันทำให้เราอ่อนเยาว์ ปรับตัวได้ และเชื่อมโยงกับโลกรอบตัวมากขึ้น ไม่จำเป็นต้องเก่งระดับมาสเตอร์ ขอแค่มีความสุขกับ "กระบวนการ" ที่ได้เรียนรู้ก็พอแล้ว. หาซื้อได้ที่ร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป สำนักพิมพ์ @welearnbook.

ข้อดีสุด ๆ ของการเป็นผู้เริ่มต้นวัยผู้ใหญ่ คือการได้ "เรียนรู้ไปพร้อมกับลูก" มันไม่ใช่แค่การสอนเขา แต่เป็นการสร้างสายสัมพันธ์แบบใหม่ เราได้สลับบทบาทกันเป็นนักเรียน-คุณครู และที่สำคัญคือลูกได้เห็นว่าพ่อแม่ก็ไม่ได้เพอร์เฟกต์ การพยายามและล้มลุกคลุกคลานเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต.

เราเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ ได้ยังไง? หนังสือยกตัวอย่างการวาดรูป. เราไม่ได้วาดสิ่งที่ "เห็น" แต่เราวาดสิ่งที่ "รู้" การฝึกวาดรูปคือการฝึก "มอง" โลกในแบบที่มันเป็นจริง ๆ ไม่ใช่ผ่านสัญลักษณ์ในหัวเรา.

คุณจะเจอกับ "กราฟการเรียนรู้รูปตัว U".ตอนเริ่มเรียนโต้คลื่น ผู้เขียนเก่งขึ้นเร็วมาก (ขาขึ้นของตัว U) แต่พอเริ่มรู้เยอะขึ้น กลับรู้สึกว่าตัวเองห่วยลงซะงั้น! (ท้องตัว U) เพราะเพิ่งเข้าใจว่ามีอะไรต้องเรียนรู้อีกเยอะมาก นี่เป็นเรื่องปกติมาก ก่อนที่เราจะเก่งขึ้นจริงๆ (ขาขึ้นอีกข้าง).

พลังของการเรียนรู้เป็นกลุ่ม. ผู้เขียนลองไปเข้าคลาสร้องเพลงประสานเสียง เขาพบว่าการเรียนรู้กับคนอื่นมันช่วยลดความกลัว สร้างกำลังใจ และทำให้���นุกขึ้นมาก แถมยังเกิดเอฟเฟคที่เสียงของทุกคนรวมกันแล้วเพราะกว่าเสียงคนเดียวหลายเท่า เพราะความไม่สมบูรณ์แบบเล็ก ๆ น้อย ๆ ของแต่ละคนนั่นเอง.

บทเรียนที่ดีที่สุดมาจาก "ปรมาจารย์ตัวจิ๋ว" อย่างทารก! . ผู้เขียนบอกว่าทารกหัดเดินยังไง? ก็ด้วยการล้มเป็นพันๆ ครั้ง แต่เขาไม่เคยอาย ไม่เคยกลัวที่จะล้มแล้วลุกใหม่ นี่คือหัวใจของการเรียนรู้เลย คือการสำรวจ ทดลอง และไม่กลัวความผิดพลาด.

หนังสือเล่มนี้ชวนเรากลับไปมี "ใจของผู้เริ่มต้น" (Beginner's Mind) อีกครั้ง การเป็นมือใหม่มันดีตรงที่เราเป็นอิสระจากความคาดหวัง ไม่มีใครว่าถ้าเราจะทำพลาด มันคือการเปิดโอกาสให้สมองได้ทำงานในรูปแบบใหม่ๆ ได้เรียนรู้และตื่นตัวเหมือนตอนเป็นเด็กอีกครั้ง.

เคยรู้สึกไหมว่าพอโตขึ้นก็ไม่กล้าเรียนอะไรใหม่ ๆ กลัวเฟล กลัวดูไม่โปร ?. หนังสือ "วิทยาศาสตร์ของการเรียนรู้สิ่งใหม่ โดย Tom Vanderbilt เล่าเรื่องของเขาเอง ที่เป็นผู้ใหญ่วัยกลางคน ตัดสินใจหัดเล่นหมากรุกไปพร้อมกับลูกสาววัยอนุบาล ผลคือเขาแพ้ แต่กลับรู้สึกสนุกและได้อะไรมากกว่าที่คิด

กล้าปฏิเสธเรื่องที่ไม่ใช่ดูบ้าง แล้วเราจะมีแรงและเวลารับโอกาสดีๆ ที่เข้ามาในชีวิต.

ชีวิต��ราจะดีขึ้นได้. ก็ต่อเมื่อเราทำให้ชีวิตคนอื่นดีขึ้นเหมือนกัน.

ลองใช้ชีวิตให้เรียบง่ายขึ้น ลดสิ่งที่ไม่จำเป็นลง แล้วจะเจอความสุขที่ตามหามานาน.

อย่าปล่อยให้ใจเรามาสั่งชีวิตเรา แต่เราต้องเป็นคนคุมเกม คุมใจตัวเองให้ได้.

ที่ผ่านมาจะเป็นยังไงหรือพรุ่งนี้จะเจออะไร. ก็ไม่สำคัญเท่าพลังใจที่อย��่กับเราตอนนี้.

ถ้าอยากได้อะไร ต้องตั้งเป้าให้ชัดๆ เหมือนยิงธนู ถ้าไม่เห็นเป้า ก็ไม่มีวันยิงโดนหรอก.