من یک تایم مشخصی از روز، کامنت های شمارو میخونم. اگر درباره محتوایی که منتشر میشه اطلاعات دارید، حتماً کامنت بذارید تا دیگران هم از اطلاعات شما استفاده کنن.

مانی هستم #کارآفرین اینترنتی | عاشق ایده‌های آنلاین و خلق درآمد | نکات کاربردی درباره کسب‌ و کار، رشد فردی و مسیر #موفقیت رو به اشتراک میذارم | با من همراه شو! پیشنهاد میکنم این رشته رو هم بخونی:👇 https://t.co/K1kZSLopcJ

۲۲/ کلاهبرداری‌های کریپتو طرح‌های هرمی سرمایه‌گذاری‌های جعلی همه‌شون از دفترچه‌ی پونزی استفاده می‌کنن: ۱. وعده‌های غیرممکن ۲. نمایش برنده‌های اولیه ۳. عجله + رازآلودگی

۲۱/ و بخش واقعاً ترسناک داستان اینه: همین ترفندهای روانی امروز هم دقیقاً دارن کار می‌کنن.

۲۰/ ولی ریاضی هیچ‌وقت درست درنمی‌اومد. پونزی فقط ۵ سال زندان رفت و بعد از آزادی بلافاصله دوباره سعی کرد کلاهبرداری کنه. بیشتر قربانی‌ها؟ هیچ‌وقت از نظر مالی برنگشتن.

۱۹/ اما رسانه‌ها چی گفتن؟ بوستون پست بهش گفت: «نابغه مالی» اون قصر خرید، ماشین گرون خرید، جواهر الماس خرید. ۴۰ هزار نفر کل پس‌انداز عمرشون رو بهش داده بودن.

۱۸/ مک‌مسترز بعدها گفت: «پونزی یه احمق مالیه. به زور می‌تونه جمع بزنه! می‌شینه سیگار برگ گرون می‌کشه و درباره کوپن‌های پستی مزخرف محض می‌گه.»

۱۷/ تو اوجش، پونزی روزی ۲۵۰ هزار دلار پول جمع می‌کرد. ماجرا وقتی لو رفت که مسئول روابط عمومیش، William McMasters، خودش افشاگری کرد.

۱۶/ طمع، تفکر انتقادی رو خاموش می‌کنه. هرچی وعده بزرگ‌تر باشه،باورش هم راحت‌تر می‌شه.

۱۵/ پس چرا مردم هنوز پول می‌دادن؟ چون پونزی یه حقیقت تاریک درباره‌ی ذهن انسان رو فهمیده بود: وقتی آدما بشدت دوست دارن یه چیزی درست باشه، واضح‌ترین شواهدِ غلط بودنش رو نادیده می‌گیرن.

۱۴/ کارشناس‌ها از همون اول فهمیده بودن این کار نشدنیه. کلارنس بارون حساب کرد پونزی به ۱۶۰ میلیون IRC نیاز داره. در حالی که کل دنیا فقط ۲۷ هزار تا ازش داشت.

۱۳/ اثبات اجتماعی قوی‌ترین ابزار بازاریابیه که بشر ساخته. اما بخش ترسناک داستان اینجاست:

۱۲/ پرداخت‌های اولیه، شاه‌کلید بازی بود. وقتی ۱۸ نفر اول سودشون رو کامل گرفتن، خودشون شدن بهترین تبلیغ پونزی. «من ۱۰۰ دلار دادم، ۶ هفته بعد ۱۵۰ دلار گرفتم!»

۱۱/ دفترچه‌ی روانی پونزی این بود: • سود غیرممکن (۵۰٪ در ۴۵ روز) • توضیح ندادن جزئیات («راز تجاریه») • پرداخت فوری به سرمایه‌گذارهای اول • بازاریابی دهان‌به‌دهان • هدف گرفتن آدم‌های درمانده‌ی مالی

۱۰/ داستانش بی‌نقص بود: به‌قدر کافی پیچیده که باهوش به نظر بیاد و به‌قدر کافی ساده که همه بفهمنش.

۹/ فرصت آربیتراژ واقعی بود… اما خیلی ناچیز. و اینجا بود که نبوغ (و شرارت) پونزی فعال شد: فهمید اصلاً لازم نیست این بیزنس کار کنه. فقط کافیه مردم فکر کنن کار می‌کنه.

۸/ ۱۹۱۹ همه‌چی عوض شد. یه نامه از اسپانیا به دستش رسید که توش چیزی بود به اسم IRC این کوپن‌ها رو می‌شد خیلی ارزون تو یه کشور خرید و خیلی گرون‌تر تو یه کشور دیگه نقد کرد.

۷/ پونزی سال‌ها این دو مهارت رو تقویت کرد بین شغل‌های مختلف، زندان رفتن‌ها، و زندگیِ دروغینِ یه آدم ورشکسته که نقش پولدارها رو بازی می‌کرد.

۶/ درس اول: آدما اگه بهشون «پول راحت» قول بدی، هر چرندی رو باور می‌کنن. درس دوم: لازم نیست بیزنس واقعی داشته باشی؛ فقط یه داستانِ قابل‌باور کافیه.

۵/ تو مونترال، پونزی اولین سرنخ کلاهبرداری مالی رو کشف کرد. رئیسش تو Banco Zarossi داشت پول سرمایه‌گذارهای جدید رو می‌داد به قدیمی‌ها. یه طرح کلاسیک. وقتی سیستم ترکید، پونزی دو درس طلایی از روان‌شناسی انسان گرفت...

۴/ اما یه الگو همیشه تکرار می‌شد: هر بار یه پولی جمع می‌کرد، همه‌ش رو خرج می‌کرد تا دوباره «زندگی لاکچری» رو بازی کنه. نه چون پولدار بود،فقط چون می‌خواست پولدار به نظر بیاد.