«شرافتمندانه‌تر، دادگرانه‌تر، پرهیزگارانه‌تر، و لذت‌بخش‌تر آن است که [فرد] امور نیک را به‌یاد آورد تا امور بد را». Xenophon, Anabasis V.8.26

«آه اگر خرقهٔ پشمین به گرو نستانند!» برخی دوستان تذکر داده‌اند که نسبت به تصوف (عرفان) کم‌لطفی کردی، که فرهنگ و اندیشهٔ ایرانی مرهون آن است، که یکی از رازهای تداوم ایرانیت در تندبادهای توحش و بربریت همین اندیشهٔ صوفیانه (عارفانه) بوده است و الخ. چند بیت شعر هم فرستاده‌‌اند:

دانشجویان جدی فلسفه در ایران از دو سو تهدید می‌شوند: ۱. از یک سو، کلی‌گویی‌های بی‌سروته که از زبانِ خواص و عوام به‌گوش می‌رسد—همان قسم مدعیاتی که قرار است با گل‌آلود کردنِ شاعرانهٔ عرصۀ سخن (و استدلال) امتناعِ فلسفه را نشان دهد تا راهی را بگشاید بدان عرصۀ «سخن‌ناپذیر خاموش»،

«فلسفه، چنانکه تاکنون آن را فهمیده و زیسته‌ام، زندگانیِ داوطلبانه در زمهریر‌ و کوهساران بلند است— کاویدنِ همهٔ وجوهِ غریب و مشکوکِ هستی، [کاویدنِ] همهٔ آنچه تاکنون به‌حکم اخلاق ممنوع شده است.» (نیچه، آنک انسان، ۳)

«افلاطون عزیز، اما حقیقت عزیزتر!» بحث دربارهٔ «دوستی فلسفی» مجال و فرصت دیگری می‌طلبد. من فقط به یک نکته و دو نمونه بسنده می‌کنم. نکته: دوستی فلسفی تنها قسم ارتباط دوستانه میان دو یا چند نفر است که هیچ صورتی ندارد جز گفت‌وگو؛ و هیچ حاصلی ندارد جز پرسشگری؛ و هیچ قصدی ندارد جز

روانشاد شاهرخ مسکوب سه تراژدی از سوفوکلس را ترجمه کرد، با عنوان *افسانه‌های تبای*. هر سه به سرنوشت تراژیک فرمانروای شهر ثبای و خانواده‌اش می‌پردازد. دو نکته دربارهٔ نام نخستین تراژدی از این سه‌گانه: نخست اینکه تلفظ درست نام آن فرمانروا «اویدیپّوس» است. دوم اینکه صفت او نه شاه یا

این پرسش بسیار خوبی است. چند نکته: ۱. آیا اساساً فلسفه آموزش‌دادنی است؟ از نظر من نه. فلسفه یادگرفتنی هست، اما آموزش‌دادنی نیست. منظورم این است که هیچ آموزگار و دانشگاهی نمی‌تواند به‌ شما فلسفه بیاموزاند؛ اما شما می‌توانید با تلاش و کوشش خودتان از استاد و دانشگاه، و مهم‌تر از این

این مشکل محدود به گروه‌های فلسفهٔ ما نیست، اما، تا آنجا که من می‌دانم، در گروه‌های فلسفهٔ ما حادتر است: تدریس تعالیم و آموزه‌های فلسفی به‌جای تدریس کتاب‌های فلسفی! به‌عبارت بهتر، نه متن فیلسوف بلکه تعلیمِ فیلسوف مقیاس آموزشِ فلسفه قلمداد شده است. حاصلِ این شیوهٔ تدریس دانشجوی

I had a wonderful time in Békéscsaba and felt truly honored to join @BaloghStephen for the panel discussion following his thought-provoking speech on the drug crisis at the Budapest Summit on the Drug Epidemic. https://t.co/gz63BvbWwg @MCC_Budapest

*پاتسالچوربا

من در خوردن غذا بسیار بسیار محافظه‌کارم. امرو�� در شهر Békéscsaba (بکئشچابا) خطر کردم و این سوپ را به‌عنوان پیش‌غذا سفارش دادم: Pacalcsorba (پارتسالچوربا). در نهایت شگفتی سیرابی خودمان از کار درآمد!

«از همین روست که می‌گویم فرهنگ این را می‌طلبد که فلسفه از هرگونه به رسمیت شناخته‌ شدنِ رسمی یا آکادمیک محروم شود؛ و دولت و آکادمی از وظیفه‌ای که نمی‌توانند به‌انجام رسانند، یعنی تمایز گذاشتن میان فلسفهٔ واقعی و ظاهری رها شوند. بگذارید فیلسوفان بدون مراقبت رشد کنند؛ هرگونه چشم

من تا کنون چندین موسسه آموزشی-پژوهشی اروپایی، اعم از دانشگاهی و غیردانشگاهی، را از نزدیک دیده‌ام و آنچه نظرم را جلب کرده مدیران جوان کاربلد است. اغلب مدیران میانی و همچنین کارمندان زیر ۴۰ سال سن دارند. جالب‌آنکه تقریباً اغلب این موسسات در کشورهایی قرار دارند که به‌لحاظ ترکیب