Terug zuidwaarts!

Gewijd aan Antonius van Padua lees ik. Daar was ik laatst nog op thuisbezoek :) voor ik naar buiten word gebezemd na de mis mooi even naar het orgel kijken ook :)

Na de koffie even de Mozes en Aaronkerk ín, een ruime en qua licht wel wat aan de Synagoge gelijke Waterstaatskerk uit eerste helft 19e eeuw. Neoklassiek.

Bye synagoge, via de voorgevel van de Mozes en Aaron hoog tijd voor overpriced Amsterdamse koffie!

Nog even een rondje door de “schatkamers” waar wat leuke objecten ivm 350 jarig bestaan van de synagoge, geopend in 1675, te zien zijn. Zoals een mooie oorkonde uit 1925.

En er wás licht. 💡

Ja, echt een unieke fijne plek in de historie van Nederland en Europa. Die ruimte voor zo’n grote synagoge in de Hollandse Gouden Eeuw.

Wat een fantastische plek is dit toch. Steenkoud maar tegelijk zo fraai warm met dat houtwerk van de Ark, de goudglans van het messing en al het licht door de ramen.

Nu ik in de buurt ben, de tijd heb en de winterzon laag staat is het een mooie gelegenheid voor weer eens de historische sensatie van die Portugese Synagoge uit de 17e eeuw. Zooo fraai en compleet authentiek.

Brancusi’s De Kus (Le Baiser) als basis voor eindeloze variaties en faam.

Dubbelzinnige Brancusi qua mannelijk/vrouwelijk; Constantin’s beeld van een Torse de jeune fille I, 1922, en het belang van glans en licht in zijn metalen sculpturen.

Tof om de breedte van Brancusi te zien zo. Met zijn atelier, de Plante Exotique, Project d’Architecture en overzicht van alle houten objecten inclusief de hoge Cariatide, die uit een ethnografische collectie lijkt te zijn gestapt.

Dieren als inspiratie en op foto 3 een “Colonne sans Fin”, die Brancusi en verschillende materialen tot wel 30 meter hoog maakte.

Ah schitterend Brancusi op de originele houten sokkels in al hun subtiele moderne Art Deco-eske uitstraling. 😻

Slapend kinderhoofdje, Eileen Lane en Profil de femme au chignon, visage incliné, 1924.

De prachtige gladde, bijna cycladische Slapende Muzen (Muses endormies) van Brancusi. Als gepolijste kiezels.

De Roemeen Brancusi is één van de grootsten in de modernistische kunst, met nu een grote tentoonstelling uit de collectie van het gesloten Centre Pompidou Parijs (ivm verbouwing). Daarom nu even uniek in Amsterdam :)

Het is nog rustig in Amsterdam deze ochtend. Op naar de modernistische beeldhouwer Constantin Brâncuși in H’Art Museum / Hermitage / Amstelhof :)

Bye avondkerstzon op het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen, dag gek Art nouveau bootjeshuisje en adieu stationskoepel van Delacenserie!

Tot slot onze eigen Jan Toorop in de Ensor-vleugel. Een fraaie klassieke Burgersalon (1881) door Ensor zelf, en Boom in Bloei, Frits van den Berghe, 1930. Dag KMSKA! Een waar kerstgenoegen weer!