@10SevvalDemir.

@sonavamilbukucu @979mb @SumeyyaSrp @SurucuMens34487 @sabahbanomalik.

İki ateş arasında yaşıyoruz: Tehlike ve yerinden edilmenin ateşi ile bunun yorucu maliyetlerinin ateşi. Çadır, tuvalet, ulaşım, arsa kirası. Her şeyin bir bedeli var ve bizim bedelimiz onurumuz ve istikrarımız.

RT @BulentY_: sary gazzeli mühendis 1 kardeşimiz, eşi de ingilizce öğretmeni 1 bacımız. iki evlatları var. bu da kızları liyan. sary kardeş….

RT @BulentY_: sary gazzeli mühendis 1 kardeşimiz, eşi de ingilizce öğretmeni 1 bacımız. iki evlatları var. bu da kızları iman. sary kardeşi….

Çocuklar, acı gerçeklerin ortasında bir anlığına neşe buluyorlar. Liyan'ı bir yardım kolisinin içinde sanki bir gıda paketiymiş gibi taşıyarak oynuyorlar. Liyan inanılmaz derecede mutlu, ancak içinde bulundukları durumun ağırlığından tamamen habersiz.

Amidst the harsh realities, children find a moment of joy. They're playing, carrying Liyan inside an aid box as if she's a food parcel. Liyan is incredibly happy, yet completely unaware of the weight of their situation.

This isn't just a manoushe of za'atar. it's a reminder of the simple life we've lost. It's the first time I've eaten one in five months; the taste is different, but the longing for it was greater. The war has deprived us of everything, even the small joy of a simple bite.

Basit bir kına, dört yaşında savaştan ve yerinden edilmekten başka bir şey bilmeyen kızım İman'ın kalbine neşe ekmeye yetti. Bu küçük kahkaha, kaybettiğimiz her şeye karşı en büyük zaferdir. Gazze'nin çocukları yaşamı, barışı ve tüm güzellikleri hak ediyor.

A simple henna was enough to plant joy in the heart of Iman, my daughter who, in her four years, has known nothing but war and displacement. This small laugh is the greatest victory over everything we have lost. The children of Gaza deserve life, peace, and all things beautiful.

Yerinden edilmeyi beklemek, yerinden edilmektir. İşgal Gazze Şehri'ni işgal etmeye başladı bile. Bombardıman yoğunlaşıyor ve tanklar bize yaklaşıyor. Kitlesel göç başladı. Topraklarımızdaki kararlılığımızla düşman ateşi altında kaçma tehlikesi arasında sıkışıp kaldık. Karar

Waiting for displacement is displacement. The occupation has already begun occupying Gaza City. The bombing is intensifying and tanks are approaching us. The mass exodus has begun. We are trapped between our steadfastness on our land and the danger of fleeing under enemy fire.

Karanlığı aydınlatan ne güzel bir gülümseme!. Dört yaşındaki kızım İman, çadırda yaşayan yerinden edilmiş bir kişi. İçinde bulunduğu koşullar onu ilim öğrenmekten alıkoymamış. Namaz elbiselerini giyip, gözleri neşe ve umutla parlayarak Kur'an ezber dersine gidiyor. Gazzeli

What a smile that lights up the darkness!.My 4 year old daughter, Eman, displaced and living in a tent, has not let her circumstances stop her from seeking knowledge. Wearing her prayer clothes, she heads to a Quran memorization circle, her eyes gleaming with joy and hope. The

This isn't strange taste; it's a child's creativity trying to find joy in nothing. Biscuits with cheese and za'atar this is what Eman created when she saw these items after a long period of deprivation.

In war, the meanings of childhood and motherhood are altered. There is no room for toys or warmth; mere survival becomes the only meaning. Mothers' hearts bleed with fear, and children's dreams vanish beneath the rubble.

Hey, are you okay?.Me? Yeah, I'm fine. I'm just a little tired. I'm just tired.

A single nuclear bomb, equivalent to 15,000 tons of TNT, destroyed Hiroshima. In Gaza, however, the amount of explosives used has surpassed 100,000 tons—that's more than seven bombs the size of the one that hit Hiroshima. This isn't just bombing; it's genocide.

The first photo shows the look of a child carrying a small bag on the first morning of the war, during the first hours of displacement. The second photo, taken today, after 688 days of war and displacement, shows Iman's features carrying the story of those days. The 688-day