เรื่องของ ทรพี เป็นเรื่องหนึ่งใน universe รามเกียรติ์ครับ และเริ่มเรื่องก็ไม่ใช่ควายครับเป็นยักษ์... ยักษ์ตนนี้ชื่อว่า "นนทกาล" มีหน้าที่เฝ้าประตูชั้นในของเขาไกรลาส (จะสังเกตได้ว่ายักษ์มักมีหน้าที่ในการเฝ้าประตูทวารต่าง ๆ ทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยและรับใช้จิปาถะ)

หนึ่งในนางฟ้าที่เดินเข้าออกประตูที่นนทกาลดูแลอยู่นั้น มีนางหนึ่งชื่อว่า "มาลี" ซึ่งนนทกาลก็ปิ๊งตั้งแต่แว่บแรก จึงเกี้ยวพาราสีด้วยวิธีต่าง ๆ นานา แต่นางไม่เล่นด้วยครับ นานวันเข้า ยักษ์ก็เริ่มรู้สึกว่าว่า โอ้ย เล่นตัวเหลือเกิน จับปล้ำเลยแล้วกัน (อ้าว เฮ้ย! ไอ้ยักษ์!!!! )

นางฟ้ามาลีได้นำเรื่องทูลฟ้องพระศิวะ พระศิวะทรงกริ้วจึงให้ซองขาว พร้อมคำสาปให้ยักษ์นนทกาลไปเกิดใหม่เป็นควาย มีนามว่า "ทรพา" และจะต้องถูกสังหารโดยบุตรชายของตัวเองที่ชื่อว่า "ทรพี" จึงจะพ้นจากคำสาปนี้ได้

นนทกาลมาเกิดใหม่เป็นควายชื่อทรพาตามคำสาปของพระศิวะ ทรพาเป็นควายเผือก เป็นควายจ่าฝูง มีนิสัยเจ้าชู้ มีเมียมากถึง ๕๐๐ ตัวครับ และเมื่อมีลูก ถ้าเป็นตัวผู้ก็จะฆ่าทิ้งทุกตัวเพราะเกรงว่าจะถูกลูกตัวเองฆ่าในอนาคต เลยชิงฆ่าลูกทิ้งก่อนเลย

แต่ในจำนวนเมียทั้งหลายของนนทกาล มีนางควายตัวหนึ่งหนีไปได้และนางก็ไปคลอดลูกทีถ้ำสุรกานต์ โดยฝากให้เทวดาที่นั่นช่วยดูแลลูกของตน เหล่าเทวดาในถ้ำก็ช่วยตั้งชื่อลูกควายตัวนี้ว่าทรพี จากนั้นจึงสถิตที่เขาทั้งสอง และขาทั้งสี่ข้างของทรพีเพื่อเป็นการปกป้องคุ้มครอง

ทรพีโตขึ้นเรื่อย ๆ สั่งสมโกรธและเกลียดพ่อของตนเพราะฟังคำเล่าของแม่ และควายตัวอื่น ๆ ทุกวันทรพีก็จะเอากีบของมันไปวัดกับขนาดของกีบพ่อมันเอง หวังว่าวันหนึ่งเมื่อรอยกีบเท่ากับของพ่อหรือใหญ่กว่า ก็จะท้าสู้กับทรพาให้รู้แล้วรู้รอดไป และแล้ววันที่รอยกีบมันใหญ่พอกับพ่อของมันก็มาถึง...

บัดนั้น ทรพีฤทธิแรงแข็งกล้า ครั้นเห็นพญาทรพา ปรีดาที่จะได้ชิงชัย โลดโผนโจนคะนองลองเขา โก่งหางวางเข้ามาใกล้ สกัดทางขวางหน้าแล้วร้องไป รู้จักเราหรือไม่ทรพา ตัวท่านใจบาปหยาบคาย ฆ่าลูกตัวตายเสียหนักหนา เราก็เป็นบุตรในอุรา หมายจะมาล้างชีวัน ---

ด้วยบัพที่ได้จากพระอิศวร + เทวดาอารักษ์ที่สถิตที่เขาและขาของทรพี การต่อสู้นี้จบลงที่ทรพีได้ฆ่าพ่อตัวเองสำเร็จ ถือได้ว่าทรพาได้ล้างคำสาปไป ส่วนทรพีล่ะ .. หลายคนคงจะรู้ถึงแค่ตรงนี้ แต่มันมีเรื่องต่อครับว่าหลังฆ่าพ่อตัวเองแล้วทรพีเป็นอย่างไรต่อ

ทรพาเป็นควายระดับ Top Class ยอดมงกุฏ คุมฝูงใหญ่ เมื่อถูกทรพีฆ่า ทรพีจึงได้คุมฝูงแทน และด้วยความมั่นฆ่าพ่อตัวเองได้จึงกร่างเหลือเกิน เที่ยวท้าทายสิงสาราสัตว์ รวมถึงมนุษย์ และเทวดาไปทั่ว ซึ่งเหล่าเทวดาจึงบอกไอ้ควายกร่างตัวนี้ว่า ถ้าเอ็งแน่จริงนักไปท้าพระอิศวรที่เขาไกรลาสเลยสิ

เจ้าควายไม่รู้จักที่ต่ำที่สุง คิดว่าชนะพ่อได้แล้วจะชนะอะไรก็ได้ ก็ไปเย้ว ๆ ท้าทายพระอิศวรถึงเขาไกรลาสจริง (ไอ้ควายเอ้ย... ยุง่าย ปั่นเหลือเกิน)

พระอิศวรก็ของขึ้นสิครับ ทรงพิโรธ ด่าไอ้ควายนี่อย่างหัวร้อน แต่ก็ไม่สู้ให้เสียมือเองนะ บอกให้ควายทรพีนี้ไปท้ารบกับพญาพาลีผู้ครองนครขีดขิน (และสาปให้มันตายด้วยน้ำมือของพญาวาร และสำทับด้วยว่าถ้าตายแล้วให้ไปเกิดเป็นมังกรกัณฐ์ หลานของทศกัณฑ์ และให้ตายด้วยศรของพระรามอีกที)

ทรพีบุกเข้าถึงหน้าพระลานก็ท้าพาลีรบกันครับ พาลีรับคำท้าแต่สู้กันทั้งวันก็ไม่สามารถเอาชนะกันได้ จึงออกอุบายให้พาลีไปสู้กับตนที่ถ้ำสุรกานต์ (อ้าว ท้าเขามาสู้ในบ้านตัวเองซะงั้น หวังได้แรงสนับสนุนจากสนามที่คุ้นเคยกองเชียร์เต็มที่เลยสินะ)

พาลีกลับเข้าเมืองสั่งเสียสุครีพผู้เป็นน้องชายว่า “ถ้าจากนี้อีก ๗ วัน พี่ยังไม่ออกมาจากถ้ำให้เจ้ารีบตามเข้าไปดู หากเห็นเลือดใส ๆ ไหลออกมาแสดงว่าเป็นเลือดของพี่ ให้เจ้าปิดปากถ้ำขังเจ้าทรพีทันที แต่ถ้าเลือดเป็นสีข้น แสดงว่าทรพีถูกพี่ฆ่าตายเรียบร้อยแล้ว”

ว่าแล้วก็กลับไปรบต่อที่สนาม ถ้ำสุรกานต์สเตเดียม รบไปรบมา ๗ วัน ไม่ได้ผลแพ้ชนะสักที พาลีก็เริ่มเอะใจว่ามีเทพเทวดาคอยช่วยไอ้ควายตัวนี้แน่ ๆ จึงออกอุบายใหม่คิดสด ด้นสดเดี๋ยวนั้นเลย

“ไอ้ควายทรพี เอ็งมีเทวดาคอยคุ้มครองอยู่หรือไงวะ ถึงได้มีอิทธิฤทธิ์มากมายนัก” พาลีตะโกนถาม ทรพีเองด้วยความหยิ่งพยอง และความกร่างแบบควาย ๆ จึงตะโกนตอบ "เปล่าเลย กูเก่งเอง พ่อกู กูก็ฆ่ามากับเขากูเอง ไม่มีใครมาช่วย"

พาลีจึงตวาดว่า “ไอ้ควายเนรคุณ เหล่าเทวดาท่านได้ยินแล้วใช่ไหมว่าทรพีมันไม่ได้สำนึกในบุญคุณของท่านเลย พวกท่านจะยังคุ้มครองไอ้ลูกควายทรพีนี่อีกหรือไง” เหล่าเทพารักษ์ที่สถิตอยู่ จึงพากันเลิกคุ้มครองทรพี ทันได้นี้บัพหายพลังหด ทรพีก็ถูกพาลีฆ่าอย่างง่ายดาย

คราวนี้ก็เป็นความไม่นัดกันของพาลีและเหล่าเทวดาบนสวรรค์ครับ คือ เหล่าเทวดาบนสวรรค์ดีใจจึงประทานฝนให้ตงลงมาเป็นเหมือนคำอวยพรให้แก่พาลีที่ปราบไอ้ควายเถื่อนตัวนี้ลงได้ แต่น้ำฝนก็ไปปนกับเลือดสีแดงข้น ๆ ผลคือกลายเป็นเลือดที่จาก ๆ ใส ๆ ไหลออกมาที่ปากถ้ำแทน

ครบกำหนด ๗ วันพอดีด้วย สุครีพก็มาดูที่ปากถ้ำ อ้าวนั่นเลือดใส ๆ นี่ ก็เศร้าโศกเสียใจ และไม่ลืมที่จะปิดปากถ้ำเลยครับ (กรรม - -) ฝ่ายพาลีจะเดินออกมาก็ออกมาไม่ได้ เข้าใจว่าสุครีพทรยศเสียอย่างนั้น เมื่อทลายปากถ้ำออกมาได้ก็ด่าใหญ่โตไม่ฟังเสียงแล้ว เลือดขึ้นหน้า ไล่สุครีพออกจากเมืองไป

สุครีพพอออกจากเมืองก็ระเหเร่ร่อน และได้พบกับหนุมาน ซึ่งมีศักดิ์เป็นหลาน จึงปรับทุกข์กัน สุดท้ายหนุมานก็ชวนให้สุครีพมาอยู่ด้วยกันเพื่อรอพบนารายณ์อวตาร (พระราม) และเข้าร่วมสงครามตามท้องเรื่องรามเกียรติ์ต่อไป

จบเรื่องเล่าของวันนี้ ขอบคุณที่อ่านนะครับ ยาวมากเลย นาน ๆ จะได้เล่าอะไรแบบนี้ที ถ้าผิดพลาดหรือตกหล่นประการใดก็ขออภัยมา ณ. ที่นี้ครับ