ให้กล่าวตามตรง เนสไม่เคยอยากได้ของรางวัลเช่นนี้ สิ่งที่เขาอยากได้จากไคเซอร์... ควรเป็นสิ่งที่มาจากไคเซอร์มากกว่า จะแค่คำชม หรือการเยินยอแบบเรียบง่ายก็ยังดี แต่ไม่ใช่กับการที่เขาได้รับอิซางิมาแบบนี้ เขาเกลียดอิซางิ อยากกำจัดอิซางิออกไปด้วยซ้ำ

โชคชะตาตลกร้ายเป็นบ้า เนสลอบส่งสายตาที่เต็มไปด้วยประกายความเยียบเย็นไปทางอิซางิ ก่อนเขาจะเปลี่ยนสีหน้าด้วยความรวดเร็วและหันมายิ้มรับกับไคเซอร์แทน "ขอบคุณ! ฉันจะดูแลเขาเป็นอย่างดี"

ไคเซอร์ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ระบายยิ้มกลับมา ชายหนุ่มไม่ได้กล่าวอะไรต่อนอกจากมองไปยังคนทั้งสองด้วยสายตาบางอย่างคล้ายกำลังวางแผน แล้วเขาก็ปล่อยให้คนทั้งสองอยู่ด้วยกันโดยที่ตัวเองเดินจากไป ไม่นานห้องที่เดิมทีมีคนอยู่สามคน ตอนนี้ก็เหลือแค่สอง และทิ้งไว้เพียงความเงียบงัน

พอไคเซอร์ไม่อยู่ ก็ไม่มีความจำเป็นที่เนสจะต้องแสร้งยิ้มเช่นนั้ต่อไป เขาลดรอยยิ้มลง พร้อมทั้งจ้องมองไปยังอิซางิ ชายหนุ่มลดตัวลงมาคุกเข่าตรงหน้าอีกฝ่ายเพื่อให้เขาสามารถลอบสังเกตสีหน้าและท่าทางได้ชัด ทว่าทุกครั้งที่พยายามหันหน้าไปสบตา อิซางิมักจะคอยหลบเลี่ยงเขาอยู่ทุกที

เห็นเช่นนั้นเนสก็เผลอเดาะลิ้นออกมาเสียงดัง เขาก็ไม่ได้อยากได้อิซางินักหรอกนะ ถ้าไคเซอร์ไม่ได้ให้เขา เขาก็ไม่คิดจะรับไว้ด้วยซ้ำ "โยอิจิ อย่าเข้าใจผิดว่าฉันอยากได้นาย" เนสกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะใช้มือเข้าไปเชยคางคนตัวเล็กที่นั่งก้มหน้าอยู่ให้เงยหน้ามาหาตน

ในที่สุดเขาก็เห็นใบหน้าของอีกฝ่ายซักที เวลานี้ดวงตาสีเข้มประกายเพียงความต่อต้านและไม่ยินยอม นอกจากนี้ยังคล้ายว่าตรงใต้ตาจะมีรอยแดงน้อยๆ แต่ถึงจะสังเกตอะไรแบบนั้น เนสก็ไม่คิดจะปรานีให้กับศัตรูของเขา "กับคนทั้งโลก... คนที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือนาย"

มือข้างที่เชยคางอยู่เปลี่ยนเป็นบีบแก้มแน่นจนได้ยินเสียงกรามขบกันเบาๆ "ในเมื่อเขาอยากให้ฉันทำอะไรกับนายก็ได้... ไหนนายช่วยบอกฉันหน่อยว่าพวกนายจูบกันยังไง" เขาไม่เคยจูบกับไคเซอร์ เขาไม่ปรารถนาที่จะจูบกับไคเซอร์

ความรู้สึกของเขามีในฐานะความภักดี อยู่ในสถานะของการเคารพและพร้อมจะสละส่วนหนึ่งของตัวเองเพื่ออีกฝ่ายไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร แต่ยามที่ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของอิซางิ เขาก็ไม่คิดจะยินยอมให้จุมพิตที่สูงส่งนั้นมีเจ้าของ

เพื่อทำลายเสี้ยนหนามที่ทำให้จักรพรรดิผู้สูงส่งของเขามัวหมอง เขาจึงอยากจะกำจัดอิซางิทิ้ง ไม่คิดว่าเวลานี้... เหมือนพวกเขาต่างโดนกำจัดทั้งคู่ "ในเมื่อพวกเราต่างชื่นชอบเขาเหมือนกันทั้งคู่ นายก็ช่วยร่วมมือหน่อยสิ"

พอเห็นว่าอิซางิไม่ขยับไปไหน แถมยังเม้มปากแน่นราวกับไม่อยากจะพ่นอะไรออกมา เขาก็อดไม่ได้ที่จะสัพยอกไปเช่นนั้น "อ๋อ... นายคงจะรักเขาสินะ นายคิดว่าความรู้สึกนี้ของนายมันสูงส่งกว่าที่ฉันรู้สึกตรงไหน" เนสกล่าวต่อ คราวนี้เขาคลายมือออกจากใบหน้าอิซางิแล้ว เปลี่ยนเป็นเงยหน้าขึ้นสบตาแทน

เขาเห็นดวงตาคู่นั้นสับสน ดวงตาที่เคยมีเพียงความมั่นใจและอัตตาเวลาอยู่บนสนาม เวลานี้แค่คำพูดไม่กี่ประโยคก็ทำให้มันสั่นคลอนได้แล้ว "ในเมื่อเราทั้งคู่ต่างล้มเหลวกันหมด ตอนนี้ก็นับได้ว่าไม่มีอะไรสำคัญแล้วไม่ใช่หรอ" คราวนี้เนสถอยออกมาเพิ่ม เขาอยากรู้ว่าอิซางิจะทำอย่างไรต่อไป

เวลาผ่านไป ยังไม่มีคำใดถูกเอื้อนเอ่ย มีเพียงมือทั้งสองข้างของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่กำเข้าหากันแน่น สิ่งที่เนสทำมีเพียงการชำเลืองมองเท่านั้น เขาไม่ห้ามถ้าอิซางิอยากทำ กระทั่งผ่านไปพักใหญ่เขาจึงขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็กมากขึ้น

ใบหน้ายิ้มแย้มปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาหยีลงเล็กน้อยคล้ายกับช่วงเวลาปกติ "นายถูกเขาทิ้งแล้วโยอิจิ" "..." ดวงตาสีเข้มเบิกกว้างขึ้น... ช่างเป็นปฏิกิริยาที่น่าสนใจ ไม่คิดเลยว่าเสี้ยนหนามที่ตำใจเขาเสียนาน ดันเป็นพวกอ่อนแอเสียขนาดนี้

ยิ่งทำให้เขาอยากทำลายมากขึ้นไปอีก "...ใช่ ฉันถูกทิ้งแล้ว" "อื้ม" "แต่นายก็พูดออกมาเองไม่ใช่หรอ ว่านายเองก็ถูกทิ้งเหมือนกัน" "..." "ถ้าฉันน่าสมเพช นายเองก็ไม่ต่างกันเลยเนส" จบประโยค ปฏิกิริยาของอิซางิก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

แน่นอนว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การสังเกตของเนส แรกเริ่มเขาเพียงตกใจเล็กน้อย ก่อนที่ท้ายที่สุดเขาจะเปลี่ยนเป็นสนใจแทน เพราะเวลานี้อิซางิที่เคยนั่งนิ่งปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามชะตากรรม กลับกำลังผลักเขาลงกับพื้นแล้วคร่อมร่างเขาไว้ พร้อมทั้งดึงคอเสื้ออย่างแรง

ส่วนสายตาที่มองเขาอยู่ เหมือนกับสายตายามที่อิซางิอยู่บนสนาม อยากเอาชนะและอยากทำลาย เล่นเอาเนสอดคิดไม่ได้ว่าเวลานี้เหมือนเขากำลังมองกระจกเงาที่สะท้อนความคิดตัวเองอยู่ เพราะเขาเองก็อยากเอาชนะและทำลายอิซางิเช่นเดียวกัน

น่าสนใจ... เดิมคิดว่าการได้รับอิซางิมาจะน่าเบื่อ แต่เริ่มน่าสนใจขึ้นมาแล้ว แต่แน่นอนว่าถึงจะสนใจแค่ไหนแต่เขาไม่คิดจะตกเป็นเบี้ยล่างตลอดไป ไคเซอร์มอบอิซางิให้เขา ไม่ใช่มอบเขาให้อิซางิซักหน่อย เนสฉีกยิ้มกลับไป เป็นรอยยิ้มยามปกติราวกับไม่รู้ร้อนรู้หนาวใดๆ

" 'จะทำอะไรกับเขาก็ได้ ตามใจนาย' ฉันมั่นใจว่าเขาบอกฉัน ไม่ได้บอกนาย" "ฉันก็แค่จะทำตามใจนายก็เท่านั้น นายไม่อยากรู้หรอว่าฉันกับเขาจูบกันแบบไหน?" "...แน่นอน ถ้าไม่รบกวน นายก็ช่วยสาธิตให้ฉันดูหน่อยสิ"

ต่างคนต่างจ้องกันไปกันมา คนหนึ่งจับจ้องด้วยสายตาหยอกเย้า ส่วนอีกคนเอาแต่มองด้วยโทสะ จนในที่สุดอิซางิก็ยอมแพ้ เขาก้มหน้าลงไปประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากนุ่มอย่างรุนแรงโดยทันที

เพียงแค่ประทับลงไปได้ไม่นานก็สอดลิ้นเข้าไปด้านใน อิซางิรุกล้ำเข้าไปด้านในอย่างเร่งเร้า เล่นเอาจุมพิตนี้แทบไม่มีเค้าความอบอุ่นหรืออ่อนโยนอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว มีเพียงความวาบหวามที่ผสมปนเปกับโทสะที่คุกกรุ่นก็เท่านั้น

แน่นอนว่าเริ่มแรกเนสแทบจะรับสัมผัสไม่ทัน ไอความวาบหวามแล่นปราดเข้ามาโดยไม่ตั้งตัวจนเกือบทำให้เขาละทิ้งความอดทนแล้วจับคนตัวเล็กกดกับพื้น ทว่าเขากลับเลือกที่จะอยู่นิ่งๆ เพื่อลอบสังเกตท่าทีอีกฝ่าย "นายรีบเกินไปแล้วโยอิจิ"

เนสที่รับจุมพิตอยู่ผละออกมากล่าวอย่างยั่วเย้าพร้อมแอบลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย เขาเห็นอิซางิคนนั้นเอาแต่ขมวดคิ้ว เช่นนั้นเขาจึงเปลี่ยนใจจากที่คอยรับสัมผัสมาเป็นกำหนดจังหวะด้วยตนเอง "อื้อ- เนส อืมมม"

กลีบปากบางกดจูบเข้าอีกครั้ง คราวนี้เขาประทับจูบอย่างแนบชิดและสอดลิ้นร้อนไปด้านในโดยไม่รอให้อิซางิตั้งตัว ไม่นานชายหนุ่มก็รีบพลิกลิ้นตวัดกวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กด้านในเพื่อดูดซับความวาบหวามด้วยตนเอง

เพราะไม่ทันตั้งตัวอิซางิจึงได้แต่รับสัมผัสไปอย่างว่าง่าย ในที่สุดเนสก็เป็นคนที่กำหนดจังหวะ ทว่าคราวนี้ต่างออกไปจากที่อิซางิเคยจูบเขา ยามนี้เขาไม่คิดจะทำอะไรอย่างเร่งร้อน เพราะเขาเลือกที่จะเอาแต่ใช้เวลาอันแสนยาวนานนี้ไปกับการหยอกล้อกับลิ้นเล็กไม่หยุด

บางทีเขาก็รุกไล่จนอิซางิตามไม่ทัน บางทีก็ไล้เลียอย่างเชื่องช้าจนอิซางิอยากเป็นฝ่ายวอนขอก่อนจะหมดความอดทน เขาทำสลับกันไปตามอำเภอใจ ไม่สนว่าอิซางิจะทรมานแค่ไหน "เนส... เนส-" อิซางิผละออกมาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะมอบไปยังเนสด้วยความวาบหวาม

เนสทำได้เพียงยิ้มกลับไป เขายอมรับว่าชอบสีหน้าของอิซางิเวลานี้ไม่น้อย เพียงแค่มองอีกฝ่ายในเวลานี้ก็แทบจะทำให้เขาอยากทิ้งทุกอย่างที่ตั้งใจไว้ข้างหลังแล้วกอดอีกฝ่ายอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

ยิ่งอยากให้อีกฝ่ายเว้าวอนเรียกชื่อของตัวเองไม่หยุด... อยากให้ปากที่บวมแดงนั้นเอาแต่พร่ำบอกว่าต้องการเขามากแค่ไหน ชักเริ่มไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมไคเซอร์เอาแต่เก็บคนๆ นี้ไว้ข้างตัวตลอดเวลา ขอเพียงเผลอตัวขึ้นมา ก็พร้อมจะหลงใหลกับทุกสิ่งทุกอย่างของอีกฝ่ายจนกู่ไม่กลับ

ช่างเป็นคนที่อันตรายเกินไปแล้ว "ปกติตอนอยู่กับไคเซอร์นายก็ครางแบบนี้หรอโยอิจิ" คนด้านล่างหยอกเย้าพลางเงยหน้าขึ้นไปขบกัดริมฝีปากล่างทีหนึ่งจนอิซางิครางออกมาแผ่วเบา ให้ตายเถอะ... เนสทนไม่ไหวแล้ว เขาก้มลงไปจูบอิซางิอีกครั้ง และอีกครั้ง

ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถึงจะผละออกมาได้ รู้เพียงแต่ว่าเขาอยากจูบแบบนี้ต่อไป อยากจูบจนกว่าจะเบื่อ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเบื่อเมื่อไหร่ เช่นนั้นก็ปล่อยให้จูบนี้ถูกดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ก็แล้วกัน ลมหายใจร้อนผ่าวสอดประสานและเพิ่มความปรารถนาที่ซ่อนลึกให้โหมกระพือมากขึ้น

ทุกครั้งที่อิซางิผละออกเพื่อหอบหายใจ เขาก็มักจะเป็นฝ่ายกดศีรษะของอีกฝ่ายลงมาเพื่อมอบจุมพิตให้อีกครั้ง "ชักจะติดใจซะแล้วสิ..." เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะพยายามสอดลิ้นเข้าไปอีกครั้ง เพียงแต่คนด้านบนใช้มือทั้งสองข้างที่สั่นเทามาปิดปากเขาไว้