วางทับไว้แป๊บนึง แล้วก็ดันหัวเขาออกไปให้ห่างตัว ไอ้การกระทำแบบนี้หมายความว่ายังไงวะเนี่ย! อิซางิอ้าปากหวอ เขาอยากจะคร่ำครวญออกมาให้ทุกคนในไลฟ์ได้ยินมาก เพียงแต่ถ้าพูดอะไรแบบนั้นออกไปเขาอาจจะโดนดันสั่งห้ามไม่ให้ไลฟ์กับนางิอีกแน่

คนสั่งไม่ใช่ใคร แต่เป็นนางินี่แหละที่จะไปพูดกับทีมงาน อุตส่าห์ได้ไลฟ์ด้วยกันครั้งแรกแท้ๆ อิซางิก้มหน้างุด ก่อนจะเขยิบออกไปจากนางิทันที "ผมไม่อยากคุยกับเขาแล้ว มา มาดูผมกินมาม่าดีกว่า อันนี้ต้มเองเมื่อกี้ กินคนเดียวเหงามาก"

แน่นอนว่าคำว่า 'คนเดียว' ถูกย้ำด้วยน้ำเสียงสุดแสนจะน้อยใจ ทว่าคนในไลฟ์กลับไม่มีใครว่าอะไร บางคนส่งอิโมจิหัวเราะออกมา บางคนก็บอกว่าเขางอนเหมือนแมว บางคนก็บอกว่าให้นางิง้อเขาซักที เหอะ เขาแอบถอนหายใจ หมอนั่นหรอจะง้อเขา ที่มาไลฟ์ด้วยกันได้นี่คือเขาแทบประเคนตัวเองให้หมอนั่นแล้ว

"..." ถึงจะพยายามไม่สนใจ แต่อิซางิก็เคี้ยวเส้นหงึบหงับพร้อมลอบมองไปยังนางิอยู่ดี ฝ่ายนั้นเหมือนจะไม่สนใจ นั่งเล่นเกมของตัวเองต่อไป นี่มันไลฟ์อะไรวะเนี่ย แต่จะว่าไปไลฟ์ปกติของเจ้าตัวก็คือการชวนทุกคนไปเล่นเกมด้วยกัน จากนั้นก็เล่นเกมอย่างเดียวไม่สนใจใคร

เขาไม่เข้าใจเท่าไหร่ว่าทำไมยอดวิวของการนั่งดูคนเล่นเกมเงียบๆ... ถึงสูงจนน่าตกใจขนาดนั้น แต่เอาเถอะ เวลาหมอนั่นก้มลงไปเล่นเกมทีไร บรรยากาศรอบตัวไหนจะท่าทางที่แสดงออกมา ก็ดึงดูดให้คนรู้สึกอยากมองไปเรื่อยๆ ยิ่งบางทีอยู่คนเดียวไม่ได้ทำอะไร แค่เปิดไลฟ์หมอนี่ไว้ข้างๆ ก็อุ่นใจแล้ว

อืม ใช่ เขาเองก็คือหนึ่งในนั้นที่แอบเปิดไลฟ์หมอนั่นดูเหมือนกัน แต่ก็เข้าผ่านแอคหลุมของตัวเองล่ะนะ แถมยัง... แอบคอมเมนต์ไปหาบางทีด้วย บางครั้งแค่กดอิโมจิตามสีประจำตัวของอีกฝ่าย ไม่ก็บางทีก็พิมพ์ไปว่า... 'คิดถึง' 'อยากฟังเสียง' 'อยากเล่นเกมด้วยจัง'

ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะชอบนางิได้ "..." "มองอีกแล้ว ไม่กินมาม่าหรอ" จู่ๆ คนที่ควรจะตั้งใจเล่นเกมกลับทักขึ้นมา อิซางิสะดุ้งทันที เขาได้แต่เนียนตอบมั่วๆ ไป "ไม่ได้มอง" จากนั้นนางิก็ถอนหายใจออกมา หมอนั่นขยับเข้ามาใกล้เขา แล้วก้มหน้าไปมองหน้าจอโทรศัพท์ "เขาชอบโกรธผมแบบนี้แหละ"

เขาพูดทั้งหน้าตายแบบนั้น ไหนจะพยักหน้าหงึกๆ เวลาเจอคอมเมนต์ประเภท 'อิซางิขี้งอน' อะไรทำนองนั้น ทำเอาอิซางินิ่งอยู่คามาม่าของตัวเอง สุดท้ายเขาตัดสินใจดึงนางิออกมาจากหน้าจอโทรศัพท์ "ไปเล่นเกมเถอะ สอนฉันเล่นเกมก็ได้ เลิกว่าฉันให้คนอื่นได้ยินได้แล้ว"

แต่นางิขมวดคิ้ว ที่สำคัญเขาไม่ขยับไปไหนเลย จนตอนนี้ดูเหมือนอิซางิพยายามเกาะนางิเหมือนเจ้าจ๋อแล้ว อิซางิพยายามออกแรงดึงอีกครั้ง แต่นางิยังคงนั่งนิ่งทำหน้าตายอยู่แบบเดิม ไม่ขยับเลยซักนิด สิ่งเดียวที่ขยับคือใบหน้ายามที่เห็นคอมเมนต์ถึงอิซางิ

"อืม บางทีอิซางิก็เข้ามาหาผมแล้วก็ขอเล่นเกมด้วย แต่ว่าผมจะลงแรงค์พอดี แรงค์ผมสูง เลยบอกเขาว่านายเล่นไม่ได้หรอก แล้วเขาก็โกรธแบบวันนี้เลย"

นะ-นาย! กล้าเอาเรื่องพวกนั้นมาเล่าให้คนอื่นฟังหรอ หลังจากเล่าเสร็จช่องคอมเมนต์ก็ถล่มไปด้วยคอมเมนต์มากมาย หลายคนสงสัยว่าพวกเขาสนิทกันด้วยหรอ ในเมื่อเวลาออกรายการหรือไลฟ์ด้วยกันไม่ค่อยจะคุยกันเลย แต่เขาไม่สนใจจำตอบคำถามพวกนั้นเลย

ตอนนี้เขา... เขินที่ตัวเองถูกเผาต่อหน้าคนอื่นจนหน้าแดงแป๊ด ตอนแรกตั้งใจว่าจะหยิกแก้มของคนตัวโต แต่ก็พบว่าแรงที่ส่งไปยังทำไม่ได้แม้แต่กระทั่งดึงแก้มด้วยซ้ำ เหมือนจิ้มนิ้วกับแก้มมากกว่า ส่วนนางิก็เอียงคอมาหาเขาเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวต่อ

"แต่หมอนั่นเล่นอ่อนจริงๆ ต่อให้ผมไม่เล่นแรงค์ก็ไม่น่าพาเข้ามาเล่นด้วย" คราวนี้เจ้าตัวหันมามองเขาด้วย... แถมยัง เอ่อ ไม่รู้ว่าตาฝาดไปหรือเปล่า แต่เหมือนเห็นเจ้าหมอนั่นยิ้มออกมาแป๊บนึง "ไปฝึกมาเยอะๆ แล้วค่อยเล่นกับฉัน โอเคมั้ย"

"..." ทั้งที่เหมือนจะดูถูกกัน แต่ทำไมต้องพูดด้วยน้ำเสียงที่ดู... นุ่มนวลขนาดนั้นด้วย ไม่รู้ว่าคนอื่นในไลฟ์จะจับสังเกตได้ไหม แต่เขาสัมผัสได้ ว่าในความเย็นชาที่แสดงออกมา ลึกๆ แล้วมันมีบางอย่างที่แปลกออกไป สุดท้ายอิซางิจึงขยับออกจากตัวนางิ แล้วไปนั่งลงกินมาม่าเงียบๆ

ฮึ้บ เขาต้องไม่เขินกับเรื่องนี้เมื่อออกสื่อเด็ดขาด ตอนนี้ไลฟ์อยู่ ถ้าสมมุติว่าเขาเขินออกไปต้องความแตกเรื่องที่เขาชอบนางิแน่นอน "หืม... อยากให้เขาเล่นเกมระหว่างไลฟ์หรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก" "..." ขนาดนั่งอยู่เฉยๆ ยังโดนพูดถึง อิซางิได้แต่ทำเป็นหันไปทางอื่นแทน

"อืม... ตอนเขาเล่นเป็น ก็ให้เขาเล่นกับผมนี่แหละ" หมอนั่นยังดูเหมือนจะสนใจตอบคอมเมนต์ไม่หยุด สายตาเอาแต่ไล่อ่านคอมเมนต์ อิซางิเดาะลิ้นในใจ ไลฟ์นี้มันควรจะสลับกันไม่ใช่หรือไง ทำไมเขาเป็นฝ่ายเงียบแทนเนี่ย "นอกจากผมแล้ว พวกคุณไม่ได้เห็นฝีมือห่วยแตกของเขาหรอก"

"...นางิ ฉันจะต่อยนายเดี๋ยวนี้แหละ โอ๊ย-" จังหวะที่เขาเตรียมกำปั้นจะอัดหน้าหมอนั่น ชายคนนั้นกลับขยับเข้ามาใกล้แล้วดีดหน้าผากเขาทีหนึ่งจนเป็นรอยแดงจางๆ "ยังไม่ได้ทำเลย... ทุกคนดูสิ ผมโดนแกล้งอีกแล้ว" แต่ในช่องคอมเมนต์มีเสียงคนหัวเราะกลับมา บางคนดีหน่อยที่ยังบอกว่าเขาน่าสงสาร

แต่เป็นการสงสารที่ขำตอบกลับมาอีกที ตรงไหนคือสงสาร บอกเขาทีเถอะ "เห้ย เดี๋ยว เอาไปตอนไหน" ระหว่างที่กำลังจดจ้องกับการตอบคอมเมนต์ มาม่าคัพบนโต๊ะถูกคนด้านข้างเอาไปกินหน้าตาเฉยแล้ว "นายต้มมาม่าอร่อย" "ขอบคุณ แต่- แต่ไม่ได้หรือเปล่า!"

(จะบอกว่ายังไม่จบนะคะ 5555 มะวานหนีไปเล่นเกมก่อน วันนี้ขอเล่นเกมแพพนุง เด่วมาต่อ)