ไม่มีครั้งไหนที่รอยยิ้มของเนสทำให้เขารู้สึกโล่งใจได้ซักครั้ง กระทั่งครั้งนี้ มันยิ่งทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นเพิ่มขึ้นอีก ชายหนุ่มเม้มปากแน่น ก่อนจะชั่งน้ำหนักผลได้ผลเสียในหัว แล้วไม่นานเขาก็รับคำอย่างปลงตก "ได้" แล้วเนสคนนั้นก็เปลี่ยนจากยิ้มตาหยีเป็นลืมตาขึ้นมองเขาแทน

เป็นดวงตาที่เปี่ยมด้วยความภูมิใจในชัยชนะ พร้อมทั้งยังเคลือบไปด้วยความเจ้าเล่ห์และแผนการมากมายที่เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรต่อไป และใช่... ตอนนี้เจ้าตัวถือไพ่เหนือกว่าเขาเป็นเท่าตัว โดยเฉพาะการกุมความลับที่เขาไม่ต้องการจะเปิดเผยออกไป

ความลับที่ว่าคือเขาแอบชอบไคเซอร์ แอบชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบกัน เป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิต ดังนั้นเขาจึงไม่รู้วิธีจะรับมือมัน รวมถึงวิธีจะปกปิดความรู้สึกเช่นนี้ด้วย แล้วดูเหมือนคนที่จับได้คนแรกจะเป็นคนที่ใกล้ชิดไคเซอร์มากที่สุดอย่างเนส

น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าเนสแอบลอบสังเกตพฤติกรรมของเขามานานแค่ไหนแล้ว แต่มันก็คงจะนานพอที่จะทำให้อีกฝ่ายกล้ามาคุยกับเขาพร้อมยื่นข้อเสนอให้ แถมยังเป็นข้อเสนอที่เขาไม่คาดคิดอีกด้วย ทว่าพอนั่งชั่งน้ำหนักเรื่องราวหลังจากนี้ดูดีๆ เขาคิดว่าการปกปิดเป็นความลับคงจะดีเสียกว่า

(เวลคัมเธรดใหม่คับ ใครทันเธรดเก่าจุ๊ๆไว้ก่อน 55555555 ถ้าเราหาย = นอน)

เช่นนั้นความสัมพันธ์อันจอมปลอมจึงเริ่มต้นขึ้น เพื่อปิดบังความจริงไปชั่วนิรันดร์ หลังจากนั้นเนสก็เริ่มใช้เวลาร่วมกับเขาบ่อยมากขึ้น ไปไหนมักจะไปด้วยกัน ทั้งนี้ก็ยังดีที่เนสไม่เคยทำอะไรเกินเลยกับเขา ไม่ว่าจะแค่จับมือ หรือการทำอะไรให้ซักอย่างเล็กๆ น้อยๆ เจ้าตัวก็ยังขออนุญาตเขาก่อน

ถึงจะให้ความรู้สึกประหลาดซักหน่อย คล้ายกับต่างคนต่างมีกำแพงที่มากั้นไว้ แต่กับอิซางิเองเขาก็พอเข้าใจว่าเนสคงไม่ได้สนใจเขาจริงๆ เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าเนสคิดอะไรอยู่ ทำได้เพียงทำตามน้ำไป เพื่อรักษาแผนที่ตั้งใจทำขึ้นมาให้ลุล่วง

อย่างมากคงต้องอยู่ด้วยกันแบบนี้จนกว่าจะถึงช่วงคัดสรรรอบถัดไป ถึงเวลานั้น เขาก็คงไม่ต้องเจอทั้งเนสและไคเซอร์ ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น แบบนั้นก็คงดีกับเขาพอดู ดังนั้นตอนนี้ที่เขาต้องทำก็มีเพียงการรักษาความสัมพันธ์ที่ถักทอจากความว่างเปล่าให้ได้ดีที่สุด

กระทั่งด้ายที่เขาคิดว่ามันคือความว่างเปล่า แต่จริงๆ กลับเป็นด้ายที่บางเฉียบ มันเริ่มพันกันยุ่งเหยิงจนทำให้เห็นปมขนาดเล็ก โดยคนแรกที่ทำให้ด้ายที่ร้อยเป็นระเบียบเหล่านี้พันกันมั่วไปหมดคือไคเซอร์เอง

จะว่าตัวต้นเหตุก็ใช่ แต่เป็นตัวต้นเหตุที่นอกจากจะไม่รู้ตัวแล้วก็ยังมาหาเรื่องด้วยตัวเองราวกับไม่สนอะไร อย่างเช่นแอบมากันเขาให้ออกห่างจากเนส เวลาไหนที่เขาอยู่กับเนสสองคน อีกฝ่ายก็จะเริ่มเข้ามาเป็นบุคคลที่สาม ทั้งเขาและเนสไม่มีใครรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร

เพียงแต่สิ่งที่เขารู้คือ ทุกครั้งที่เนสเห็นไคเซอร์เข้ามา อีกฝ่ายจะเริ่มรักษารอยยิ้มนั้นไว้ไม่อยู่ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความหงุดหงิดบางส่วนแทน กระทั่งในหัวของอิซางิเริ่มพุ่งขึ้นมาว่าเนสอาจจะ... ยึดติดกับไคเซอร์มากกว่าที่เขาคิด เขาไม่กล้าจะถามเนส ไมกล้าแม้กระทั่งจะพูดเรื่องไคเซอร์

ส่วนไคเซอร์ที่ทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาว ตอนนี้ชายคนนั้นเข้ามากอดคอชายหนุ่มทั้งสองที่นั่งอยู่ด้วยกัน โดยใช้แขนข้างซ้ายโอบไปยังอิซางิ และแขนอีกข้างโอบเนสไว้ อิซางิไม่รู้ว่าไคเซอร์ทำหน้ายังไงอยู่ เพราะเวลานี้เขามองไปที่เนส

สิ่งที่สังเกตได้ก็คงเป็นเนสที่ดูจะปรากฏแววตาอารมณ์เสียขึ้นมาแวบหนึ่ง แล้วมันก็หายไป จนขนาดอิซางิยังคิดเลยว่าเขาอาจจะตาฝาดไป "อยู่ด้วยกันบ่อยๆ ขนาดนี้แท้ๆ น่าแปลกที่ในสนามพวกนายกลับไม่ได้เข้าขากันขนาดนี้"

ไคเซอร์พูดขึ้นมา แล้วเขาก็ยื่นของบางอย่างให้อิซางิ "ฉันให้นาย นายเอาไปยื่นที่โรงอาหารได้ มันเป็นขนมที่นายชอบ แต่ต้องรีบหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวมันหมด" "หา?" อิซางิเลิกคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกเหมือนเขาถูกล่อด้วยขนมเลย

แต่ดูยังไง ก็เหมือนกับว่าไคเซอร์อยากให้เขาออกไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้... นี่ทำให้อิซางิแอบหัวเสียอยู่บ้าง เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างไคเซอร์กับเนสเป็นอย่างไร แต่ช่วยอย่าเอาเขาไปยุ่งด้วยจะดีมาก โดยเฉพาะในเวลานี้ที่เขาชอบไคเซอร์อยู่

พวกเขาทำอะไรกันไม่เห็นหัวความรู้สึกเขาเลย อิซางิเก็บความโมโหนี้ไว้ในใจแต่ไม่พูดอะไรแล้วจึงเดินจากไป ฝั่งเนสกับไคเซอร์ หลังจากอิซางิไม่อยู่ ประกายโทสะก็เริ่มปะทุขึ้นมาจากคนทั้งสองอย่างเงียบๆ "ไหนนายดูจะเกลียดเขากว่าใครเพื่อน ทำไมถึงอยู่ด้วยกันบ่อยๆ ล่ะ?"

"น่าแปลกนะที่คนถามเป็นนายน่ะไคเซอร์ นายเองก็ไม่ได้อยากยุ่งกับเขาไม่ใช่หรอ?" เนสไม่ตอบ แต่เขาเลือกจะตอบกลับด้วยคำถามไป สำหรับเขาแล้ว การให้อิซางิกับไคเซอร์อยู่ด้วยกัน ถือเป็นเรื่องที่อันตรายที่สุด หนึ่งเลย คือเขารู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกับอิซางิแล้ว ว่าอีกฝ่ายตกหลุมรักไคเซอร์

คนที่ไม่มีอะไรเทียบกับไคเซอร์ได้กลับใฝ่สูงอยากจะครอบครองไคเซอร์ผู้นั้น เขาไม่อาจให้คนๆ นั้นทำให้ไคเซอร์ผู้นี้ต้องแปดเปื้อนแน่นอน อย่างน้อยในฐานะคนที่เคารพไคเซอร์ยิ่งกว่าอะไร เขาไม่อาจเห้นไคเซอร์ต้องคลุกคลีกับคนๆ นี้

และสอง... เหตุผลข้อที่ทำให้เขารู้สึกสับสนที่สุด นั่นคือเขาไม่อาจเห็นไคเซอร์สนิทสนมกับอิซางิได้ เขาโมโหอิซางิ แต่มันไม่ใช่ความรู้สึกโมโมแบบเดียวกับเหตุผลแรก และเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร เขารู้เพียงว่าเขาต้องแยกคนทั้งสองออกจากกัน เพื่อเขาและเพื่อไคเซอร์

เดิมทีแผนที่เขาตั้งขึ้นมาก็เพื่อกำกับเหตุผลแรกไว้ ส่วนเหตุผลอีกอย่างเกิดขึ้นมาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว นั่นถือเป็นตัวแปรที่ไม่คาดคิดของเขา ส่วนอีกอย่างีท่เขาไม่คาดคิด คือเขาไม่คิดว่าไคเซอร์จะสนใจคนๆ นี้ ทำไมไคเซอร์ถึงต้องสนใจอิซางิกัน เขาสนใจทำไม และเขามีสิทธิ์อะไร...-

ไม่สิ เขาไม่ควรคิดเช่นนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาคิดแบบนี้ "เขาน่าสนใจจะตาย นายไม่คิดแบบนั้นหรอ?" เนสหลุดจากภวังค์ทันทีที่ไคเซอร์กล่าวมันออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบราวกับกำลังส่งสัญญาณเตือนบางอย่าง