۱۸ اردیبهشت ۱۳۳۳، وارطان سالاخانیان از اعضای حزب توده زیر شکنجه در ۲۳ سالگی در زندان قصر پهلوی درگذشت. شاملو که در زندان همبند او بود شعر «وارطان سخن نگفت» را برای او سرود.
«بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار … وارطان سخن نگفت!»
@Workers_History
کسی برای یه توده ای آلت دست کا گ ب و جاسوس و نوکر شوروی دل نمیسوزونه. به درک واصل شد.
ضمناً گور پدر احمد شاملو.
پدر سگای بی سر و پا مملکت رو نابود کردین حالا طلبکار هم شدین؟ اول تا آخرتون رو کثافت گرفته.
@Workers_History
کی.. تو روح وارطان ،اینو نه بخاطر طرفداری از پهلوی ها میگم ، الان هم خیلی خارک.. هستن که به اسم دنبال کارگر راه افتادن و اهداف کثیف خودشان را پیاده میکنند
@Workers_History
وارطانی که شاملوی توده ای ترسیم میکنه بزک شده ی مسعود رجویست...
هر شاعری برای ترسیم هر شخصیتی نیاز به وهم و تخیل دارد. خصوصا که ذهنی پر از آشفتگی ایدئولوژیک هم داشته باشد.