ยกมือบิดกระดูก หยิบแว่นสายตาข้างหมอน ลุกออกจากห้องเพื่อหาอะไรกินยามบ่าย พอเดินลงห้องชั้นหนึ่ง ชายหนุ่มก็เดินเปิดหน้าต่างรอบบ้านเพื่อรับลม แต่เขาคงจะลืมไปเสียสนิทว่าข้างบ้านต่อจากนี้นั้นมีอะไร " กว่าจะตื่น คนอื่นเขาใช้ชีวิตไปครึ่งวันแล้ว " ไอ้ เวร เอ้ย

อัลมองตามเจ้าของเสียง ข้ามรั้วข้างบ้านไปจนเห้นชายแก่เจ้าของต้นแอปเปิ้ลที่ไม่คิดว่าจะปลูกขึ้น ลูซิเฟอร์คือชื่อของชายแก่คนนั้น อีกฝ่ายมีลักษณะเหมือนคนแก่ชนชั้นสูงทุกอย่าง ผิวขาว ผมทองเซ็ทจนมันหัว ตีนกาบนหน้าที่ต่อให้มีก็ยังไม่ลดความดูดีลงและปากจัด

" แหม ก็ผมทำงานดึกนี่ครับ ใครตะเหมือนคนแก่แบบคุณที่หลับตั้งแต่สองทุ่มกัน " " ไอ้เด็กเวร " " ขอบคุณที่ชมครับ " แต่อัลก็ใช่จะเแ็นคนดี เขาเองก้ปากดีใช่ย่อย " เห้ ไอ้เด็กแก่แดด " ลูซิเฟอร์เรียก อัลหันมองตาม ก่อนที่แอปเปิลลูกแดงจะลอยอยู่เหนือหน้า " แดกซะ "

ชายแก่ว่าจบก็เดินเข้าบ้านโดยไม่สนใจเขาอีก " ฮ่าฮ่าฮ่า ยังแปลกเหมือนเดิม " หัวเราะแล้วกัดลงที่แอปเปิล มันยังคงมีรสชาติหวานเหมือนทุกครั้ง . . . " ขอบคุณทุกคำอวยพรนะครับ " ชายหนุ่มกล่าวกับผู้คนที่รอฟัง ก่อนจะปิดรายการลง ยกมือบิกไล่ความเมื่อยล้า

เพราะมีธุรกิจเองที่บ้าน เขาถึงไม่ต้องเดินทางไปมาให้เหนื่อย นั่นคือข้อดี อัลยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูบรรดาข้อความอวยพรวันเกิดจากเพื่อนรอบข้าง ปีที่ 27 ก็คงเหมือนทุกครั้ง . . เวลานาฬิกาบ่งบอกเวลาตี 4 หน้าต่างปิดสนิทอ้าออกอย่างไร้เสียง ลมอ่อนพัดให้รู้สึกเย็น

ควันสีดำสนิทลอดตามสายลม ก่อเกิดเป็นรูปร่างที่ผู้คนคุ้นเคย ยมฑูตถือเคียว ตามอย่างหนังสือ อาวุธถูกยกค้างในอากาศ ทันทีที่เหวี่ยงลง คฑาแอปเปิ้ลก็หยุดมันไว้ " อย่ายุ่งกับเขา " " ทำไมถึงยื่นมือมายุ่งกับหน้าที่ของคนอื่น ลูซิเฟอร์ "

ชายเจ้าของชื่อเงยหน้ามองผู้เรียก " วิญญาณของเขาเป็นของฉัน " " หนังสือสวรรค์ไม่บอกแบบนั้น " " หุบปาก " " เลิกสอดมือซะ " " ข้าพูดว่าวิญญาณของเขาเป็นของข้า! " หมวกทรงสูงหายไป เขาคู่ปรากฏต่อสายตา ปีทั้งหกโบกสะบัดด้วยความโกรธ

ยมทูตนิ่งเงียบมอง ไร้ซึ่งความกลัวต่ออดีเทพยดา " ครั้งหน้าข้าจะไม่ปล่อยวิญญาณเขา ต่อให้เป็นพี่น้อง " " ก็มาสิ่ " ยมทูตดึงหมวกคุมหน้าลง " รู้ไหมลูซิเฟอร์ ด้ายแห่งพันธะของเต้าทั้งสองไม่ได้ถูกผูกกันเหมือนแค่ก่อนแล้ว " " ..... " " ตัดใจจากดวงวิญญาณของเขาซะ "

ว่าจบก็หายสู่อากาศ ราชานรกกลับคืนสู่รูปลักษณ์เดิม ไร้พิษสง หันมองหาอดีตคนรักที่หลับสนิท " เรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้ว ไม่ต้องให้ใครบอกหรอก " ยกมือข้างที่สวมแหวนทับทิมลูบหน้าชายบนเตียง " แต่เพราะสัญญาไว้ จะไม่ให้ใครพรากเราจากกันอีกแล้ว " กดริมฝีปากประทับด้วยความรัก

' นี่ท่านราชา ซักวันคนบาปก็จะไปเกิดใหม่ใช่ไหม? ' ' ใช่ ทำไม? นายอยากไปเกิดใหม่? ' ' ไม่ซักนิด ให้แยกจากท่านน่ะหรอ? ฝันเถอะครับ ' ' ไอ้เวรนี่ ' ' แต่ถ้าวันนึงผมจำเป็นต้องเกิดใหม่ขึ้นมา สัญญาหน่อยได้ไหมว่าอย่าให้ผมไปสวรรค์ ' ' นั่นเป็นสถานที่ทุกคนอยากไปไม่ใช่หรอไง ?'

' ก็ที่นั่นไม่มีท่านนี้นา จะให้ผมไปทำไมกัน ? ' ' ที่ที่ไม่มีดวงใจของผมอยู่ ที่แบบนั้น ไม่เอาหรอกครับ '